15.സംഘഗാനാലാപനം

ആദ്യമായാണ് രാജാവ് ഗ്രാമത്തിലെത്തിയത്. സ്വീകരിക്കാനായി തങ്ങള്‍ വിളയിച്ച കാര്‍ഷികവിളകള്‍ സമ്മാനവുമായി ഗ്രാമീണര്‍ നിരനിരയായി രാവിലെ മുതല്‍ കാത്തുനില്‍ക്കുന്നും. രാജാവ് ആധുനികയുഗത്തിലെ 'മന്ത്രിക്ക് പഠിക്കുന്ന' ആളാണെന്ന് തോന്നുന്നു; നേരമേറെയായിട്ടും സ്ഥലത്തെത്തിയിട്ടില്ല! ജനം അക്ഷമരായി. ഇരുന്നു-നിന്നു-കിടന്നു. അവസാനം ഏറെ വൈകി രാജാവെത്തി. രാജാവിനെ സ്വീകരിക്കുന്നവരുടെ നിരയില്‍ ഗ്രാമപ്രമുഖര്‍ക്കും പ്രമാണികള്‍ക്കുമാണ് സ്ഥാനം. സ്വീകരണപരിപാടി ആരംഭിച്ചു. നിരയുടെ മുന്നില്‍നിന്ന നാടുവാഴി ഒരു നേന്ത്രക്കുലയുമായി രാജാവിനെ വന്ദിക്കാനായി മുന്നോട്ടടുത്തു. സന്തോഷചിത്തനായി രാജാവും.

വിധിവൈപരീത്യമെന്നേ പറയാവൂ, ആ സമയം ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത അതിഥിയെപോലെ ഒരു കൊതുക് നാടുവാഴിയുടെ ആസനത്തില്‍ ആഞ്ഞുകുത്തി. കുത്തേറ്റതും നാടുവാഴി അറിയാതെ നിലവിളിച്ചുപോയി. പക്ഷെ രാജഭയം കൊണ്ടാവണം ശബ്ദം പുറത്തുവന്നില്ല. എങ്കിലും അദ്ദേഹം അറിയാതെ നേന്ത്രക്കുല താഴെവെച്ച് സ്വന്തം ആസനത്തിലടിച്ച് കൊതുകിനെ കൊന്നു. എന്നിട്ട് കുല വീണ്ടും കയ്യിലിടെത്ത് ഭയഭവ്യതയോടെ രാജാവിന് സമ്മാനിച്ചു. സത്യത്തില്‍ അടിയുടെ ശബ്ദവും കുല തറയില്‍ വെച്ചതുമൊക്കെ കണ്ട് രാജാവ് അമ്പരന്നു. നാട്ടുനടപ്പെന്ന് കരുതി അദ്ദേഹം സമാധാനിച്ചു.

'സാംസ്‌ക്കാരികവൈവിധ്യം' അഥവാ Cultural diversity എന്ന പദമായിരിക്കും അദ്ദേഹത്തിനപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മവന്നത്. ഒരുപക്ഷെ ഈ നാട്ടില്‍ ഇങ്ങനെയായിരിക്കാം. നാടുവാഴി സമ്മാനം സമര്‍പ്പിച്ച രീതി പിന്നില്‍ നിന്നവരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരാരും മുമ്പ് രാജാവിന് സമ്മാനം കൊടുത്ത് പരിചയമുള്ളവരല്ല. സ്വഭാവികമായും നാടുവാഴി കാട്ടികൂട്ടിയതൊക്കെ അവരും അക്ഷരംപ്രതി പാലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പിന്നെയെത്തിയ ആളുടെ കയ്യില്‍ ഒരു ചക്കയായിരുന്നു. രാജാവിന്റെ മുന്നിലെത്തിയതും ചക്ക തറയില്‍ വെച്ച് അയാള്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് സ്വന്തം ആസനമര്‍ദ്ദനം നടത്തി. എന്നിട്ട് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തുപോലെ ചക്കയെടുത്ത് രാജാവിന് സമ്മാനിച്ചു. പിറകെ വന്നവരെല്ലാം ഇതേ രീതി പിന്തുടര്‍ന്നു. എല്ലാവരും ആസനതാഡനം നടത്തിയശേഷമാണ് സമ്മാനദാനം നിര്‍വഹിച്ചത്. പിന്നീടങ്ങോട്ട് വിശിഷ്ടവ്യക്തികളെ ആദരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ആ ഗ്രാമത്തില്‍ ഇതൊരു ചടങ്ങായിത്തീര്‍ന്നു. ഏതാണീ ഗ്രാമം? ഏതു ഗ്രാമവുമാകാം. ഏതാണീ ആചാരം? ഏതാചാരവുമാകാം.

പക്ഷെ നാമിവിടെ നേരില്‍ക്കാണുന്നത് മതവിശ്വാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനവ്യാകരണമാണ്.
മതം അര്‍ത്ഥമറിയാതെ ആലപിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സംഘഗാനമാകുന്നു. അത് കൈമാറിക്കിട്ടുന്ന ഒരു പകര്‍ച്ചവ്യാധിയാണ്. പക്ഷെ കൈമറിഞ്ഞു കയ്യിലെത്തുമ്പോള്‍ പരിശോധിക്കാനാവില്ലെന്നതാണ് മതത്തിന്റെ സ്ഥാപനരഹസ്യങ്ങളിലൊന്ന്. വാര്‍ക്കപണിയില്‍ കോണ്‍ക്രീറ്റു കൂട്ടി ചട്ടിയില്‍ കൈമാറുന്നതുപോലെയാണ് മതം തലമുറകളിലേക്ക് പകരുന്നത്. മുതുമുത്തച്ഛന്‍ ചട്ടിയെടുത്ത് മുത്തച്ഛന് കൈമാറുന്നു, മുത്തച്ഛനത് അപ്പടി അച്ഛന് കൊടുക്കുന്നു, അച്ഛന്‍ മകന് കൈമാറുന്നു, വാശിയോടെ മകനത് പേരക്കുട്ടിയുടെ തലയില്‍ കയറ്റിവെക്കുന്നു. ഏവരും ജീവിതാന്ത്യംവരെ അത് ചുമക്കുന്നു;ചുമക്കുന്നതില്‍ അഭിമാനിക്കുന്നു. പക്ഷെ ചട്ടിയിലെന്തെന്ന് മാത്രം ആരും നോക്കുന്നില്ല; അതിനവര്‍ക്ക് അവകാശമില്ല. എന്നാല്‍ വൈകിയെങ്കിലും ചിലരത് പരിശോധിക്കുന്നു. സത്യം തിരിച്ചറിയുന്നവര്‍ ക്രമേണ ചട്ടി കയ്യൊഴിയും. അതിന് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളവര്‍ 'വ്യാഖ്യാനഫാക്ടറി'യുടെ യൂണിറ്റുകള്‍ തുറന്ന് ഉപജീവനം നടത്തുന്നു. മറ്റ് ചിലരാകട്ടെ, ചട്ടിയില്‍ കോണ്‍ക്രീറ്റല്ല തനിതങ്കമാണെന്ന് വാശിപിടിക്കുന്നു-മതഭീകരവാദം ജനിക്കുന്നു.

പ്രകൃതി എന്ന അത്ഭുതം

പ്രകൃതിയില്‍ നിറയെ അത്ഭുതങ്ങളാണെന്നും അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് മതദൈവത്തിനാണെന്നുമാണ് മതപ്രചരണം. അജ്ഞത മതദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടാഹാരമാണ്. 'ദൈവത്തിന്റെ അടയാളമായ' മഴവില്ല് ഒരിക്കല്‍ മഹാത്ഭുതമായിരുന്നു. പിന്നീട് ശാസ്ത്രമതിനെ അത്ഭുതമല്ലാതാക്കി. മഴവില്ല് എന്താണെന്ന് വിശദീകരിച്ചതിലൂടെ ന്യൂട്ടണ്‍ അതിന്റെ കാല്‍പ്പനിക സൗന്ദര്യവും കമനീയതയും നഷ്ടപ്പെടുത്തിയെന്നായിരുന്നു ജോണ്‍ കീറ്റ്‌സിന്റെ പരാതി! പ്രപഞ്ചത്തെപ്പറ്റി മുഴുവന്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഇന്നും ശാസ്ത്രത്തിനായിട്ടില്ല. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ന്യൂനതകള്‍ മതം സ്വന്തം കരുത്തായെടുക്കും. ശാസ്ത്രത്തിന് ഉത്തരമില്ലാത്തതാണ് മതദൈവത്തിന്റെ കരുത്തെന്ന വികലമായ സമവാക്യം മതം ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കും. മതദൈവത്തിന് എല്ലാമറിയാം;പക്ഷെ ഒന്നും പറയില്ല. ശാസ്ത്രം നാളെ അറിയുന്നത് മതദൈവത്തിന് പണ്ടേ അറിയാം. അറിയാവുന്ന കാര്യം മുന്‍കൂട്ടി പറയുന്ന ശീലം ഈ ആകാശപൗരനില്ല. സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞ് അറിഞ്ഞുകൊള്ളണം-എന്നതാണ് ലോകമെമ്പാടും മതദൈവങ്ങള്‍ പൊതുവില്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന നിലപാട്.

''മതദൈവത്തിന് എല്ലാമറിയാമെന്ന് പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു,എന്തൊക്കെയെന്ന് കണ്ടെത്തേണ്ടത് ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ജോലിയാണ്''-മതം മൊഴിയും. പ്രപഞ്ചത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒന്നും അത്ഭുതമല്ല. നിസ്സാരമോ ഉദാത്തമോ സുന്ദരമോ വിരൂപമായോ ആയി യാതൊന്നുമില്ല. ഒക്കെ 'മധ്യലോക'ത്ത് വസിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ ഭ്രമകല്‍പ്പനകളാണ്. എല്ലാം ദ്രവ്യത്തിന്റെ വിഭിന്ന ഊര്‍ജ്ജനിലകള്‍ മാത്രം. അത്ഭുതാവസ്ഥ ആപേക്ഷികമാകുന്നു. ഇന്നത്തെ അത്ഭുതം നാളത്തെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാകും. പ്രകൃതിയുടെ ഭാവവും പ്രതികരണവും മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ വൈകാരികഭാവന മാത്രം. ഒരേസമയം നമ്മുടെ വിവാഹവസ്ത്രവും ശവക്കച്ചയുമായി പ്രകൃതി മാറുമെന്ന് ആംഗലേയകവി കോളറിഡ്ജ് പാടുന്നു:
O Lady,!we receieve but what we give,
And in our life alone does Nature live:
Ours is her wedding garment, ours her shroud!
(Dejection:An Ode)
പ്രകൃതി നിസ്സംഗമാണ്;പ്രകൃതിയിലെ അത്ഭുതങ്ങള്‍ മനുഷ്യഭാവനയുടെ പരിമിതിയും. ആ പരിമിതിയാണ് ദൈവവും പ്രേതവും പോലുള്ള കഥാപത്രങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചത്.

ഭൗമാന്തര്‍ഭാഗത്ത് ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവരുന്ന അധിക ഊര്‍ജ്ജം(Excess Energy) പുറത്തുവിടാന്‍ ഭൂമി ശ്രമിക്കുമ്പോഴാണ് ഭൂകമ്പവും അഗ്നിപര്‍വ്വതസ്‌ഫോടനവും സുനാമിയുമൊക്കെ ഉണ്ടാകുന്നത്. ഈ അധിക ഊര്‍ജ്ജം പ്രകമ്പനങ്ങളായും പദാര്‍ത്ഥങ്ങളായും പുറത്തുവിട്ടില്ലെങ്കില്‍ അത് ഭൂമിയുടെ ഘടനാപരമായ നിലനില്‍പ്പിനെ ബാധിക്കും. ഭൂമി ചെറുതായൊന്ന് 'ഇളകിയിരിക്കുമ്പോള്‍' നമുക്കത് ലോകാവസാനമായി തോന്നും. ദ്രവ്യവും ഊര്‍ജ്ജവുമായി പ്രപഞ്ചം നടത്തുന്ന ഒളിച്ചുകളിയാണ് ഭൗതിക യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. ഘനീഭവിച്ച ഊര്‍ജ്ജമാണല്ലോ ദ്രവ്യം. ഒരു ദ്രവ്യകേന്ദ്രമായ ഭൂമി സ്വയം ക്രമീകരിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അത് നമ്മെയും ബാധിക്കുമെന്ന് പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതില്ല. ആ നിലയ്ക്ക് സുനാമിയേയും ഭൂകമ്പത്തേയും നല്ല കാര്യങ്ങളായും കാണാം. ഭൂകമ്പങ്ങളുടെ 95 ശതമാനത്തിലധികവും നടക്കുന്നത് കടലിന്നടിയിലാണ്. നമുക്കതില്‍ വേവലാതിയില്ല. മനുഷ്യന് ഇഷ്ടമല്ലാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രം ഒന്നും മോശമാകുന്നില്ല. അവനജ്ഞാതമായതുകൊണ്ട് ഒന്നും അത്ഭുതവുമാകുന്നില്ല. അത്ഭുതങ്ങള്‍ സംഭവ്യതയുടെ അതിര്‍ത്തിക്കുള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സംഭവങ്ങളാകുന്നു. മനുഷ്യജീവിതത്തില്‍ തീര്‍ച്ചയായും അത്ഭുതങ്ങളുണ്ട്. അത് നമ്മുടെ സ്വകാര്യവിഷയം മാത്രം;പ്രപഞ്ചപദ്ധതിയുടെ ഭാഗമായതിനെ കാണാനാവില്ല.

ദൈവം സത്യം അസത്യം അദൈവം
അറിവും ചിന്തയും വൈയക്തികവും ആത്മനിഷ്ഠമാകുന്നു. വിശ്വാസിയുടെ കാര്യത്തിലിത് കൂടുതല്‍ രൂക്ഷമാകും. മതദൈവങ്ങളെല്ലാം മനുഷ്യരെയും ഭൂമിയേയും കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ളവയാണ്. നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ജ്ഞാനസങ്കല്‍പ്പവുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടിരുന്നതിനാല്‍ അത്തരം പ്രപഞ്ചവീക്ഷണം ഒരുകാലത്ത് സാധുവായിരുന്നു. പ്രപഞ്ചസങ്കല്‍പ്പം മാറിയിട്ടും മതദൈവങ്ങളുടെ രൂപവും ഭാവവും മാറിയില്ല,അവരുടെ ജ്ഞാനതലം വികസിച്ചതുമില്ല. ആഗ്രഹത്തിനും സൗകര്യത്തിനുമനുസരിച്ച് പ്രപഞ്ചത്തെ നിര്‍വ്വചിക്കാനാണ് മതവിശ്വാസിക്ക് താല്പര്യം. ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചതാണ്,വിശദീകരിക്കാനാവില്ല-എന്നൊക്കെ വിശ്വാസി പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയാല്‍ ചര്‍ച്ച അവിടെ സംസ്‌കരിക്കണം. ഉദാത്തമായതെല്ലാം വിശ്വാസിക്ക് ദൈവമാണ്. വികൃതവും ദുഷിച്ചതുമായവ അദൈവവും. സംഗീതം ദൈവമാണ്, ജ്ഞാനം ദൈവമാണ്, സത്യം, സൗന്ദര്യം, സ്‌നേഹം...ഒക്കെ ദൈവമാണ്. ഇതൊക്കെ മരണംവരെ ആവര്‍ത്തിക്കാന്‍ മതവിശ്വാസി ശ്രദ്ധിക്കും. തെളിവ്? അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല;പണ്ടേ പറയുന്നു,പറഞ്ഞുപോകാന്‍ രസമുണ്ട്.

സംഗീതമല്ലാത്തതായി(Non-Musical) എന്തെങ്കിലും പ്രപഞ്ചത്തിലുണ്ടോ എന്നയാള്‍ അന്വേഷിക്കുന്നില്ല. അഥവാ ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതാരുടെ സൃഷ്ടിയാണെന്ന് ആരായുകയുമില്ല. സത്യവും സൗന്ദര്യവും ദൈവമാണെങ്കില്‍ അസത്യത്തിനും വൈരൂപ്യത്തിനും മറ്റൊരു കാരണമുണ്ടായിക്കൂടാ. എല്ലാത്തിന്റേയും കാരണം അവനാണ്, എല്ലാം അവന്റേതാണ്. ഉണ്മ അവന്റേതെങ്കില്‍ അഭാവവും അവന് സ്വന്തം. അവനറിയാതെ ഒന്നുമുണ്ടാകുന്നില്ല. ശ്രുതിയും അപശ്രുതിയും ദൈവം തന്നെയാകുന്നു. സത്യവും അസത്യവും അവന്റെ യോഗ്യതകളാകുന്നു.

ഒരു പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെ കുഴല്‍ക്കിണര്‍ കുഴിയിലേക്ക് തള്ളിയിടുന്നത് ആരെന്നറിയില്ല. എന്നാല്‍ രക്ഷിക്കുന്നത് പ്രാര്‍ത്ഥന സ്വീകരിക്കുന്ന മതദൈവങ്ങളായിരിക്കും!! പാവം പണ്‍കുട്ടികളെ കൂട്ട ബലാല്‍ക്കാരം നടത്തുന്നത് ആരുടെ അനുഗ്രഹാശ്ശിസുകളോടെയാണെന്ന് വിശ്വാസിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ രക്ഷപെട്ടാല്‍ അത് 'ദൈവലീല'യാകും. പ്രാര്‍ത്ഥന കേള്‍ക്കാന്‍വേണ്ടി മാത്രമായി മതദൈവം ആസൂത്രണംചെയ്ത ക്രൂരതകളാണോ അത്? കാരുണ്യവാനായ ദൈവത്തിന് ഇവയെല്ലാം വേണമെങ്കില്‍ തടയാവുന്നതാണ്. ജനം തീ തിന്നുന്നത് കാണാനുള്ള കൗതുകം ദൈവത്തിനുണ്ടെന്ന് ആരോപിക്കാനാവില്ല. പിടികിട്ടാപ്പുള്ളി അറസ്റ്റിലായാല്‍ പിടിച്ചത് ദൈവമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നവര്‍ കുറ്റം ചെയ്യിച്ചതും ഭദ്രമായി ഒളിപ്പിച്ചതും അവനല്ലെന്ന് പറയുമോ? സത്യം തെളിയിക്കുന്നത് ദൈവമാണെങ്കില്‍ തെളിയാത്ത കേസുകളും രക്ഷപെടുന്ന കുറ്റവാളികളും നല്‍കുന്ന സന്ദേശംകൂടി തിരിച്ചറിയേണ്ടേ?! അപകടത്തില്‍നിന്ന് രക്ഷപെടുന്ന വിശ്വാസി മതപരിശീലനമനുസരിച്ച് 'ദൈവാനുഗ്രഹ'മെന്ന് വിലയിരുത്തും. മരിച്ചാല്‍ 'ദൈവം വിളിച്ചു' എന്ന് ടിയാന്റെ വിശ്വാസികളായി ബന്ധുക്കള്‍ ആശ്വസിക്കും. അതല്ലാതെ മറ്റ് വഴിയില്ല. ദൈവം സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ ദുരന്തം ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടേനെ.

അപകടത്തില്‍പ്പെട്ടവര്‍ക്കെല്ലാം 'ദൈവശിക്ഷ'കിട്ടിയെന്ന് വാദിച്ചാല്‍ കണ്ടുനിന്നവരും രക്ഷപെട്ടവരും കേമന്‍മാരാകും. ഒന്നും ചോദിക്കുകയല്ല മറിച്ച് തന്നതിന് ദൈവത്തോട് 'നന്ദി'പറഞ്ഞ് തളരുകയാണെന്നാണ് ഭക്തന്റെ മറ്റൊരു വാദം. പിഞ്ചുകുട്ടികള്‍ക്ക് അകാലദുരന്തമുണ്ടാകുമ്പോള്‍ ദൈവം നേരത്തേ വിളിച്ചെന്ന് മതം ഫലിതം പറയും. എന്നാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തെത്തി ദൈവത്തിനൊപ്പം വസിക്കാന്‍ അവസരമുണ്ടാകുന്നവരെയോര്‍ത്ത് ആനന്ദിക്കാതെ കരള് പിളര്‍ക്കുന്ന ഭൗതികദു:ഖവുമായി ആത്മീയവാദികള്‍ വിതുമ്പും. രോഗം അയക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ തീരുമാനം മതവിശ്വാസി ആശുപത്രിയിലെത്തി ഔഷധത്തിലൂടെ പ്രതിരോധിക്കും;ചികിത്സയിലൂടെ അട്ടിമറിക്കും. ദൈവം തരുന്ന രോഗം വേണ്ടെന്നാണ് വിശ്വാസി വാശിപിടിക്കുന്നത്. എല്ലാ ആശുപത്രികളും നിരീശ്വരവാദത്തിന്റെ അമ്പലങ്ങളാണ്. ദൈവതീരുമാനം അവിടെ ചികിത്സയിലൂടെ അട്ടിമറിക്കപ്പെടുകയാണ്. ഭക്തനാണെന്നോ ആത്മീയവാദിയാണെന്നോ ഒരാള്‍ക്ക് സ്വയം സങ്കല്‍പ്പിക്കാം. പക്ഷെ ഭൗതികവാദിയാവാതെ ആരും ഒരു നിമിഷംപോലും ജീവിക്കുന്നില്ല.

ഓരോ അണുവിലും നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്നവനെ ഭിത്തി കെട്ടി പൂജാമുറിയില്‍ തളയ്ക്കുമ്പോള്‍ അടുക്കളയിലും കിടപ്പറയിലും തുടിക്കുന്ന ചൈതന്യം അവഗണിക്കപ്പെടുന്നു. മന്ത്രംചൊല്ലി ശിലയിലേക്ക് ചൈതന്യമാവാഹിച്ച് വിഗ്രഹമുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ വിഗ്രഹവല്‍ക്കരിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ശിലയില്‍ എന്താണുണ്ടായിരുന്നതെന്ന ചോദ്യമുയരും. ദൈവചൈതന്യം തേടിയാണ് ക്ഷേത്രദര്‍ശനം. സര്‍വ്വവ്യാപിയെ 'തേടി'പോകുന്നത് സര്‍വ്വജ്ഞന് ക്‌ളാസ്സെടുക്കുന്നതു പോലെയാണ്. കേരളത്തില്‍ പണ്ട് വസ്ത്രധാരണം ധാര്‍ഷ്ട്യവും താന്‍പോരിമയുമായി പരിഗണിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. വസ്ത്രം അഴിക്കുന്നതിലായിരുന്നു വിനയവും വിധേയത്വവും. മാറുമറയ്ക്കുന്നത് അഹങ്കാരമായി കണ്ട സമൂഹമാണിത്. ക്ഷേത്രത്തിനുള്ളില്‍ വസ്ത്രമഴിക്കുന്ന ആചാരം ഈ സാമൂഹികവൈകൃതത്തിന്റെ പിന്‍തുടര്‍ച്ചയാണെന്ന് കാണാം. എന്നാല്‍ 'ചൈതന്യസിദ്ധാന്ത'മനുസരിച്ച് ക്ഷേത്രത്തില്‍ മാത്രമാണ് ദേവചൈതന്യത്തിന് പൂര്‍ണ്ണപ്രഭാവമുള്ളത്! ഷര്‍ട്ടൂരിയാല്‍ പരമാവധി 'ചൈതന്യം' ശരീരത്തിലേക്കാവാഹിക്കാം. ദേവചൈതന്യം നേര്‍ത്തതുണിക്ക് തടയാനാകുമോ?! ഷര്‍ട്ടൂരുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്നതില്‍ എത്രയോ അധികമായിരിക്കും കുറേക്കൂടി ഉദാരമായി വസ്ത്രധാരണം ചെയ്താല്‍ ലഭിക്കുക?! അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ശ്രീകോവിലിനുള്ളില്‍ പൂജാരി വസ്ത്രത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നൂറ് ശതമാനം പിശുക്ക് കാണിച്ചാലും അത്ഭുതപ്പെടാനാവില്ല. സമ്പന്നരും പ്രബലരുമായ ഭക്തകേസരികള്‍ 'മുഴുവന്‍ ചൈതന്യ'വും സ്വന്തമാക്കാന്‍ രാത്രികാലത്ത് 'വിശേഷപൂജ'യ്ക്ക് തുനിയാത്തതിന്റെ കാരണവും പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ഭക്തന്റെ പാട്ടിന്റെ സ്വരസ്ഥാനം നിശ്ചയിക്കുന്നതുവരെ മതദൈവമാണ്. ഭൗതികനേട്ടമുണ്ടാകുമ്പോള്‍ 'ദൈവകൃപ', 'ഈശ്വാനുഗ്രഹം' എന്നീ വാചകങ്ങള്‍ മതവാദി നിര്‍ബന്ധമായും ഉരുവിടണം. ഭൗതികനേട്ടമില്ലാത്തവര്‍ക്ക് ദൈവകൃപ ഇല്ലെന്നര്‍ത്ഥം. ഒന്നും തന്റെ മിടുക്കല്ല;മതദൈവം തന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കുന്നതാണ്. ഈ പ്രസ്താവന തന്റെ വിനയവും ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വവും തെളിയിക്കുമെന്നാണ് മതവിശ്വാസിയുടെ പക്ഷം. ''വലിയ വിശപ്പായിരുന്നു, എങ്ങനെയെന്നറിയില്ല, കുറച്ച് ആഹാരം കഴിച്ചപ്പോള്‍ ദൈവാനുഗ്രഹം കൊണ്ട് അതങ്ങ് മാറിക്കിട്ടി'-മതത്വങ്ങള്‍ ഈ മാതൃകയിലാണ് നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

ഭൗതികനേട്ടം ദൈവാനുഗ്രഹമാണെങ്കില്‍ ആ നേട്ടമില്ലാത്ത മഹാഭൂരിപക്ഷത്തിനുമത് നിഷേധിച്ചതും ദൈവംതന്നെ. അന്ധരും വികലാംഗരും മാറാരോഗികളും ദരിദ്രരുമായ ജനകോടികളെ ദൈവം തഴഞ്ഞെന്ന് വികലമായ ഈ മതയുക്തി വിളമ്പരം ചെയ്യുന്നു.

മതയുക്തിയനുസരിച്ച് വിശ്വാസികളെ മാത്രമല്ല നാസ്തികരേയും സൃഷ്ടിച്ച് സംരക്ഷിക്കുന്നത് ദൈവമാണ്! ദൈവം തന്നതിലും തരുന്നതിലും പൂര്‍ണ്ണ തൃപ്തിയുള്ളതിനാല്‍ നാസ്തികര്‍ ദൈവത്തെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് പീഡിപ്പിക്കാറുമില്ല! അത്തരത്തില്‍ ദൈവഹിതമറിഞ്ഞ് അതനുസരിച്ച് പരാതികളില്ലാതെ ജീവിക്കുന്ന ഈ ലോകത്തെ ഏക ജനവിഭാഗമാണ് നാസ്തികര്‍!! നാസ്തികനായ ദൈവത്തിന്റെ ഏറ്റവുമടുത്ത സഖാക്കള്‍!! ദൈവം ഇച്ഛിക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍ ദൈവനിഷേധം പോലും അസാധ്യമായിരിക്കും. സര്‍വജ്ഞനെ കാര്യങ്ങള്‍ 'അറിയിക്കുന്നത്' അഹങ്കാരമായതിനാലാണ് നാസ്തികന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാത്തതെന്നറിയണം.

സര്‍വ്വസ്രഷ്ടാവിന്റെ സ്വത്ത് കാണിക്കയായി അവന് തന്നെ സമര്‍പ്പിച്ച് പ്രീണിപ്പിക്കുന്നത് വഞ്ചനയായതിനാല്‍ അനുഷ്ഠാനങ്ങളും ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നു. സ്വയം ആരാധിക്കാതിരിക്കുകയും അന്യദൈവങ്ങളെ തള്ളിപ്പറയുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവം തന്നെയാണ് നാസ്തികന് മാതൃക. ഒരു പിഞ്ചുബാലികയെ ഒരു മുട്ടാളന്‍ പിച്ചിചീന്തുന്നത് ആദ്യന്തം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് നില്‍ക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് സാധിക്കുമോ? ഒരു കുഞ്ഞിനെ കുഴല്‍ക്കിണറിന്റെ അഗാധ ഗര്‍ത്തത്തിലേക്ക് തള്ളിയിടാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കഴിയുമോ? പക്ഷെ മതവിശ്വാസി പറയുന്നു-ദൈവം എല്ലാം അറിയുകയും കാണുകയം തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന്!! ശരിക്കും ഒരു ദൈവമുണ്ടെങ്കില്‍ നിരീശ്വരവാദത്തെ മതത്തേക്കാളും ചെറിയ അപമാനമായിട്ടേ അവന്‍ കാണുകയുള്ളുവെന്ന് പറഞ്ഞത് എഡ്മണ്ട് ഡി കോണ്‍കോട്ടാണ്.

അനാഥമാകുന്ന തിന്മ

ക്യാന്‍സര്‍വാര്‍ഡില്‍ കുട്ടികളുമായി കാത്തിരിക്കുന്ന അമ്മമാരെ കണ്ടിട്ട് തങ്ങളെ ഭാഗ്യമുള്ളവരായി ജനിപ്പിച്ചതിന് ദൈവത്തോട് നന്ദിപറയുന്ന ഭക്തകേസരികളുണ്ട്. സ്വയം ഞെളിയുമ്പോഴും ദൈവമാണ് വില്ലന്‍! നന്മയുടെ മുഴുവന്‍ ക്രെഡിറ്റും അവകാശപ്പെടുന്ന ദൈവത്തിന് തിന്മ കയ്യൊഴിയാനാവുന്നതെങ്ങനെ? ക്രൂരനും നീതിബോധമില്ലാത്തവനുമായി ചിത്രീകരിച്ച് ദൈവത്തെ പരിഹസിക്കുകയാണ് മതം ചെയ്യുന്നതെന്ന് തൂക്കുകയര്‍ കാത്തുകിടക്കവേ ധീരരക്തസാക്ഷി ഭഗത്‌സിംഗ് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. തിന്മയ്ക്കായി പ്രത്യേക വകുപ്പും മന്ത്രിയും ഉണ്ടാക്കിയത് മതമാണ്. പിശാചിന് സ്വന്തമായി മതവും വെബ്‌സൈറ്റുമില്ലാത്തതിനാല്‍ നിജസ്ഥിതി അറിയാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. പിശാചിന്റെ മുന്നില്‍ പതറുകയും അതിനെ നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെ കഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവം മനുഷ്യന് പ്രയോജനരഹിതമാണ്.

ദൈവത്തെ എതിരിട്ടതിലൂടെ കേവലം അനുയായിയെന്ന നിലയില്‍നിന്നും ദൈവതുല്യമായ പ്രതിദൈവമായി പിശാച് വളര്‍ന്നുവത്രെ. പിശാച് എവിടെയെന്ന ചോദ്യത്തിന് 'മനസ്സിലുണ്ട്' എന്നാണ് വിശ്വാസി പറയുക. സത്യം! തെളിയിക്കാനാവാത്തതെല്ലാം മനസ്സിലാണുള്ളത്. ദൈവം,പ്രേതം,പിശാച്,സ്വര്‍ഗ്ഗം,നരകം....ഒക്കെ മനുഷ്യമനസ്സില്‍ വസിക്കുന്നു. ഈ മതയുക്തി നാസ്തികര്‍ അംഗീകരിക്കും. മതസങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ രൂപംകൊള്ളുന്നവയാണ്. ദൈവവും പ്രേതവും മുതല്‍ സുരസുന്ദരിമാര്‍ വരെ മനസ്സിലുണ്ട്-അവിടെ മാത്രം.

ഭക്തന്‍ ഒരു വിനയന്‍

മതവിശ്വാസം തങ്ങളെ 'ശുദ്ധീകരിക്കുമെന്ന്' മതവാദി പറയും;ഭക്തന്റെ വിനയം കപടവും ഉപരിതലസ്പര്‍ശിയുമാണെന്ന് നാസ്തികരും. മതഭക്തി ഒരാളെ കൂടുതല്‍ അന്ധനും സ്വാര്‍ത്ഥനുമാക്കാം. സമചിത്തതയും ആത്മനിയന്ത്രണവുമുള്ള മതവിശ്വാസി മരുഭൂമിയിലെ ജലാശയം പോലെ അത്യപൂര്‍വ്വമാണെന്ന് ഇംഗര്‍സോള്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.'ദൈവത്തിന് കീഴടങ്ങുന്നു', 'ദൈവത്തെ അനുസരിക്കുന്നു'- എന്നൊക്കെ മതവാദി അവകാശപ്പെടാറുണ്ടല്ലോ. ഇരമ്പിയാര്‍ത്തുവരുന്ന തീവണ്ടിയുടെ മുന്നില്‍നിന്ന് 'പൊയ്‌ക്കോട്ടെന്ന് കരുതി ഞാനങ്ങ് മാറിക്കൊടുത്തു'-എന്നുപറയുന്നതില്‍ അഭംഗിയുണ്ട്. 'എന്റെ മരണം ഞാന്‍ അനുവദിച്ചുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്' എന്നൊരു 'വിനയന്‍' പറഞ്ഞാല്‍ അയാളുടെ മാനസികനിലയോര്‍ത്ത് മറ്റുള്ളവര്‍ ദു:ഖിക്കും.

മതം അവകാശപ്പെടുന്നതിന്റെ ലക്ഷത്തിലൊന്ന് പ്രഭാവമുളളതാണ് മതദൈവമെങ്കില്‍പ്പോലും കീഴടങ്ങി അനുസരിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റ് മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. വിശ്വാസിയായാലും അവിശ്വാസിയായാലും മറിച്ചൊരു നിലപാട് അചിന്ത്യവും അസാധ്യവുമാണ്. അനിവാര്യമായത് ഔദാര്യമാകുന്നതെങ്ങനെ? അതല്ലെങ്കില്‍ മതം അവകാശപ്പെടുന്ന മഹത്വം മതദൈവത്തിനില്ല.

മതഭക്തന്റെ 'അനുസരണ'പ്രതിഫലം കാംക്ഷിച്ചുള്ള പ്രീണനഭാവമാണ്.ശരിക്കും പ്രതിഫലം കാംക്ഷിക്കുന്ന വാണിഭയുക്തിയാണയാളെ നയിക്കുന്നത്. വിനയവും അനുസരണയുമൊക്കെ മനുഷ്യര്‍ക്കിടയില്‍ മാത്രം പ്രസക്തമാകുന്ന പെരുമാറ്റരീതികളാണ്. സഹജീവിയോടുള്ള പെരുമാറ്റച്ചട്ടത്തിന്റെ ഭാഗമാണവ. കല്‍പ്പിതശക്തിയോട് വിധേയത്വം കാണിക്കുന്നതുകൊണ്ട് സമൂഹത്തിനോ സഹജീവികള്‍ക്കോ പ്രയോജനമില്ല. മനോജന്യ കഥാപാത്രത്തോട് വിനയം കാണിക്കുന്നതുകൊണ്ട് സമൂഹത്തിനും നേട്ടമില്ല. അത് സ്വകാര്യമായ ഒരു ഗൂഢവികാരമാണ്.

ഇന്ദ്രസദസ്സിലെ സുരസുന്ദരിയെ പ്രണയിച്ചതുകൊണ്ട് ഒരാള്‍ കാമുകനാവില്ല. നെറ്റിപ്പട്ടം കെട്ടിയ കൊമ്പന്‍ നല്ലകുട്ടിയാണെന്നും ദൈവചൈതന്യം ഉള്ളവനാണെന്നുമൊക്കെ സങ്കല്‍പ്പിക്കാം. പക്ഷെ ഭക്തരെ കൊമ്പില്‍ കോര്‍ക്കുന്നതുവരെയേ ആ ആഗ്രഹം പാടുള്ളൂ. ശിക്ഷ ഭയന്നും പ്രതിഫലം പ്രതീക്ഷിച്ചും വിനീതനാകുന്നതില്‍ ശ്രേഷ്ഠമായൊന്നുമില്ല. നന്മ ഒട്ടിച്ചുവെക്കാനാവില്ല;അത് സഹജമായുണ്ടാവണം-ദൈവമുണ്ടായാലും ഇല്ലെങ്കിലും. സാങ്കല്‍പ്പിക മേലധികാരിയെ(Imaginary Boss)മാത്രം മാനിച്ച് സഹജീവികളോട് മ്‌ളേച്ഛമായി പെരുമാറുന്നത് അഭിമാനകരമല്ല. ചില പ്രത്യേക ജനുസ്സിലുള്ള ഡോബര്‍മാന്‍നായ്ക്കള്‍ ഒരു യജമാനനെ മാത്രമേ അനുസരിക്കുകയുള്ളു;അന്യരെ നിര്‍ദാക്ഷിണ്യം കടിച്ച് കീറും. ദൈവത്തെ മാത്രമേ പേടിയുള്ളു എന്ന വാചകം സഹജീവികളെ ഭയപ്പെടുത്തും. സത്യത്തില്‍ ഇതൊന്നും വിനയമല്ല മറിച്ച് ഒരിനം ഭീഷണിയാണ്.

ദൈവചിന്തയുണ്ടെങ്കില്‍ 'ഞാന്‍ എന്ന ഭാവം'മാറുമെന്നും അഹങ്കാരം കുറയുമെന്നുമൊക്കെ മതപ്രചരണമുണ്ട്. മതദൈവം കൂടെയുണ്ടെന്ന പാഴ്ചിന്ത മനുഷ്യന്റെ അഹങ്കാരവും ആക്രമാസക്തിയും വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുമെന്നത് അനുഭവയാഥാര്‍ത്ഥ്യം. ഭക്തി ചോദിച്ച് വാങ്ങലല്ല നന്ദി പറയലാണെന്ന മതഫലിതവും നിലവിലുണ്ട്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ദൈവം നന്ദി ഭക്ഷിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒരു ജീവിയാകുന്നു;കിട്ടുന്തോറും കൂടുതല്‍ വേണമെന്ന ആര്‍ത്തിക്കാരനും. ബലാല്‍സംഗവീരനും കൊലപാതകിയും ചതിയനും ആരോട് നന്ദി പറയണം? നന്ദിയും അഭിനന്ദനവും കൊതിക്കുന്ന ദൈവം ഒരു ശരാശരി മനുഷ്യനില്‍നിന്ന് എത്രയോ താഴെയാണെന്നാണ് ഷാഹിദ് ഭഗത്‌സിംഗ് അത്ഭുതപ്പെട്ടത്.

ദൈവം ശിക്ഷിക്കുന്നതെങ്ങനെ?

ദൈവശിക്ഷ എന്ന ആശയം നിലവാരമില്ലാത്ത മതയുക്തിയാണ്. ന്യൂനതകളുമായി മനുഷ്യരെ സൃഷ്ടിച്ചിട്ട് ആ ന്യൂനതകളുടെ പേരില്‍ അവരെ ശിക്ഷിക്കുന്നത് മഹത്തരമല്ല. പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങള്‍ ഒരു പ്രദേശത്തെ മുഴുവന്‍ നശിപ്പിക്കും. യുദ്ധങ്ങള്‍ ,വെള്ളപ്പൊക്കം,യാത്രാദുരന്തം,പട്ടിണി,പകര്‍ച്ചവ്യാധി-ഒക്കെ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചേറ്റുവാങ്ങുന്നു. വാസ്തവത്തില്‍ ദൈവത്തിന് ഒരാളെയായി ശിക്ഷിക്കാനോ രക്ഷിക്കാനോ സാധ്യമല്ല. അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നുമില്ല. മരണം ഒരു ശിക്ഷയായി അംഗീകരിക്കാന്‍ ആധുനികസമൂഹം വിസമ്മതിക്കും. നിയമം തൂക്കുകയര്‍ വിധിച്ചാല്‍ വിധിയുടെ സമ്മര്‍ദ്ദം കുറ്റവാളിക്ക് ശിക്ഷയായി ഭവിക്കാം. എന്നാല്‍ മുന്നറിവില്ലാതെ മൃതിയടഞ്ഞാല്‍ ശിക്ഷ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടില്ല. മരിച്ചവരുടെ അഭാവം പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നത് ആരെയാണോ അവരാണ് ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത്. യാത്രയ്ക്കിടെ ഡ്രൈവര്‍ക്ക് ഹൃദായാഘാതം സമ്മാനിക്കുന്ന ദൈവലക്ഷ്യം വ്യക്തമാണ്. രാത്രിയില്‍ കുടുംബാംഗങ്ങളോടൊപ്പം കിടന്നുറങ്ങിയ കുടുബനാഥന്‍ മുറിയുടെ ഭിത്തിപിളര്‍ന്ന് മിന്നലേറ്റ് മരിക്കുന്നു. കൂടെക്കിടന്ന ഭാര്യയും കുട്ടികളും പ്രഭാതത്തില്‍ കാര്യമറിയുന്നു! ദൈവശിക്ഷയുടെ കൃത്യതയാണിതെന്ന് മതവാദി പറയും. ആരാണിവിടെ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്? രണ്ടായാലും മരിച്ചയാളല്ല. അയാള്‍ പോയി;അനുഭവിക്കേണ്ടത് പരേതന്റെ കുടുംബമാണ്. അപ്പോള്‍ ശിക്ഷിച്ചത് കുടുംബത്തെ. കുടുംബത്തെ ശിക്ഷിക്കാനായിരുന്നെങ്കില്‍ കുടുംബനാഥനെ കൊന്നത് നീതിയല്ല. മതദൈവത്തിന്റെ ശിക്ഷ മതദൈവത്തേക്കാള്‍ യുക്തിഹീനമാണ്.

വിശ്വാസിയുടെ ആത്മനിഷ്ഠമായ പ്രപഞ്ചവീക്ഷണം ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കില്ല. മതതീര്‍ത്ഥാടകര്‍ ദുരന്തത്തിനടിപ്പെടാം;സുരക്ഷിതമായി തിരിച്ചെത്താം. തിരിച്ചെത്തിയാല്‍ മതദൈവം വാഴ്ത്തപ്പെടും. ഒരു നടന്‍ അവസരവും അംഗീകാരവുമില്ലാതെ പരാജിതനാകുന്നതിന്റെ കാരണം അജ്ഞാതം. എന്നാല്‍ താരമാകുന്നതോടെ ഏതെങ്കിലും മതദൈവവും താരമാകുന്നു. വിജയിയുടെ പിന്നില്‍ ദൈവമുണ്ടെന്ന് മതം പറയും. സര്‍വ്വവ്യാപിയായ മതദൈവം എല്ലാവരുടേയും പിറകിലുണ്ടാകേണ്ടതാണ്. കൊലപാതകിയും മാനഭംഗവീരനും സദാ ദൈവത്താല്‍ നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു,നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു. ദൈവം ഊര്‍ജ്ജം പകരാതെ അവരുടെ കൈ പൊങ്ങില്ല;ദൈവാനുവാദമില്ലാതെ കൃത്യം നടത്താനുമാവില്ല. നിന്ദിതനും പീഡിതനും പരാജിതനും വിജയിയും വിശ്വാസിയും അവിശ്വാസിയും ആ സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ വിജയികള്‍ പറയുന്നത് ദൈവം തങ്ങളുടെ കൂടെയാണെന്നാണ്. കൂടെയില്ലെന്ന് പരാജിതര്‍ വിലപിക്കുന്നു. 'സര്‍വവ്യാപി'യായ അവനെവിടെപ്പോയി?

നല്ലവശസിദ്ധാന്തം
മതം തിന്മയാണെന്ന് രഹസ്യമായി സമ്മതിക്കുന്നവര്‍ ഏറെയാണ്. എങ്കിലും മതത്തില്‍ ഒരുപാട് നല്ല വശങ്ങളുണ്ടെന്ന് പറയുന്നവരെ തട്ടി നടക്കാനാവാത്ത അവസ്ഥ മതാധിഷ്ഠിത സമൂഹങ്ങളില്‍ നിലവിലുണ്ട്. 'വിശ്വാസിയല്ലെങ്കിലും നന്മ കാണാന്‍ കഴിയാത്തവനല്ല' താനെന്ന് വീമ്പു പറയുന്നവരും ധാരാളം. 'മതം തിന്മയാവാം, എന്നാലും അതിന് ചില നല്ല വശങ്ങളുമുണ്ട്, അതിനാല്‍ അടച്ചാക്ഷേപിക്കുന്നത് ശരിയല്ല'- എന്നതാണ് ഈ നിലപാട്. കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ പക്വതയും ഉദാരതയും കൊണ്ട് ശ്വാസം മുട്ടുന്ന വ്യക്തിത്വങ്ങളാണിവര്‍ എന്നുതോന്നാം. പക്ഷെ ഇത് മതത്തോടു മാത്രമുള്ള ഒരനുഭാവപ്രകടനമാണെന്നതാണ് രസകരം. ഇഷ്ടം കൊണ്ടല്ല മറിച്ച് ഗതികേടുകൊണ്ടാണിത് സംഭവിക്കുന്നത്.

ശരിയാണ്, മനുഷ്യനുണ്ടാക്കിയതായതിനാല്‍ മതം സമ്പൂര്‍ണ്ണമായും മോശമാകാന്‍ യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ല. അനിവാര്യമായും അതിന് ചില നല്ല വശങ്ങളുണ്ടാകും;ഉണ്ടായേതീരൂ. പക്ഷെ ഒന്നാലോചിക്കുക, നല്ല വശങ്ങളുള്ളത് മതത്തിന് മാത്രമാണോ? ലോകത്തെ സകല തിന്മകള്‍ക്കും അധമസങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ക്കും ഒരുപിടി നല്ല വശങ്ങളുണ്ടെന്നതാണ് വാസ്തവം. ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ യുദ്ധത്തിനും സ്ത്രീധനത്തിനും അഴിമതിക്കും ശൈശവ വിവാഹത്തിനും ചില നല്ല വശങ്ങളുണ്ട്. കുറഞ്ഞപക്ഷം പ്രായോഗികമൂല്യമെങ്കിലും അവയ്ക്കുണ്ട്. രാഷ്ട്രനിര്‍മ്മാണത്തിനും സാമൂഹികമാറ്റത്തിനും നാസിസവും ഫാസിസവും വളരെ സഹായകരമായിരുന്നു. ഇത്രയും പ്രഹരശേഷിയുള്ള രാഷ്ട്രനിര്‍മ്മാണസിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ വേറെയുണ്ടോ എന്നുകൂടി സംശയിക്കണം.

പല നാസി ആശയങ്ങളും കടലാസിലെങ്കിലും തികച്ചും ഉദാത്തങ്ങളായിരുന്നു. പക്ഷെ നാസിസത്തെ തിരസ്‌ക്കരിക്കുമ്പോള്‍ കൂടെ നാമിതൊന്നും വാഴ്ത്തിപ്പാടാറില്ല. എന്തുകൊണ്ട് നല്ലവശവാദികള്‍ മേല്‍പ്പറഞ്ഞവയിലെ നന്മ കണ്ടെത്താന്‍ മെനക്കെടുന്നില്ല? നന്മ കുറവും തിന്മ കൂടുതലുമായതിനാലാണ് നാം അവയക്കെതിരായ നിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്നത്. എന്തുകൊണ്ട് മതത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഇത്തരത്തില്‍ കൃത്യമായ ഒരു നിലപാട് അവര്‍ സ്വീകരിക്കുന്നില്ല. 


മതവിഷയത്തില്‍ മാത്രം എന്തുകൊണ്ട് ഹൃദയവിശാലത പ്രകടമാകുന്നു? മതവിശ്വാസികള്‍ മതത്തിന്റെ 'നല്ലവശങ്ങള്‍' മാത്രം കാണുന്നത് മതാന്ധതയാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ. എന്നാല്‍ വിശ്വാസികളല്ലാത്തവര്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന ഈ ഉദാരത മതഭയം മൂലമാകുന്നു. നാസിസം പത്തിവിരിച്ചാടിയ കാലത്ത് പലരും ഇതുപോലെ നാസിസത്തിന്റെ നല്ലവശങ്ങള്‍ വാഴ്ത്തിപ്പാടി തങ്ങളുടെ സ്വീകാര്യത വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. നാസിസം നിഷ്‌ക്കാസിതമായപ്പോള്‍ അതിനില്ലാത്ത കുറവുകളില്ലെന്നായി! ഇന്ന് മനുഷ്യന്‍ ലോകത്തേറ്റവും ഭയക്കുന്നത് മതത്തേയാണ്; ഒരുപക്ഷെ അണുവായുധത്തേക്കാളുമേറെ. അമേരിക്കന്‍ സാമ്രാജ്യത്വത്തെ വരെ നാഴികയ്ക്ക് നാല്‍പ്പതു വട്ടം തെരുവില്‍ നിസ്സാരമായി വെല്ലുവിളിച്ച് വിറപ്പിക്കുന്നവര്‍വരെ മതമെന്ന് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ കുഞ്ഞാടിനേപ്പോലെ ചൂളിപ്പോകുന്നു. മതം നിര്‍ദ്ദയമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നവന്‍ മതത്തോട് പരമാവധി ദയാലുവായി മാറുന്നു; അടിക്കുന്നവനെ തൊഴുന്നു, തൊഴുന്നവനെ അടിക്കുന്നു.