'സ്വാനുഭവ'മാണ് യഥാര്ത്ഥജ്ഞാനം! സ്വാനുഭവം യഥാര്ത്ഥജ്ഞാനമെന്ന ജ്ഞാനമാണ്
പരമാര്ത്ഥജ്ഞാനം!! വിശ്വാസവിഭ്രാന്തിയില് യേശുവിന്റെ മുഖകമലം സ്ഥിരം
അനുഭവിച്ചറിയുന്ന പെന്തക്കോസ്തുകാരും ദേവി ആവേശിച്ചതറിഞ്ഞ് ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്ന
ആര്ഷഭാരതസംസ്ക്കാരസമ്പന്നനും ഡിങ്കസാന്നിദ്ധ്യം കൊണ്ട് കോരിത്തരിക്കുന്ന
ഡിങ്കോയിസ്റ്റും പരമാര്ത്ഥജ്ഞാനം നേടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു! ഇനി പഠനം
വേണ്ട, പുസ്തകങ്ങള് വേണ്ട, പരീക്ഷണങ്ങള് വേണ്ട, നിരീക്ഷണങ്ങള് വേണ്ട.
'അനുഭവ'ത്തിലൂടെ അറിഞ്ഞത് അന്തിമമായ വാക്കാണ്.അതായത് എല്ലാ അറിവും
'അനുഭവ'ത്തില് അവസാനിക്കുന്നു! അവിടെപ്പിന്നെ
ആവര്ത്തനക്ഷമത(repeatability) ആവശ്യമില്ല,
അസത്യവല്ക്കരണക്ഷമത(falsifiability)ബാധകമല്ല, വസ്തുനിഷ്ഠമായ മൂന്നാംകക്ഷി
തെളിവ് (third party objective evidence) തീര്ത്തും അനാവശ്യം!
കൈപ്പുണ്ണിന് കണ്ണാടി വേണ്ടല്ലോ!
ജ്ഞാനത്തിന്റെ നിറകുടം പൊട്ടിയൊലിച്ച് മുന്നില്ക്കിടക്കുമ്പോള് അതിന്റെ നേര്ക്ക് കാര്ക്കിച്ച് തുപ്പരുത്. അനുഭവങ്ങള്, വിഭ്രാന്തികള്, ഉള്ക്കാഴ്ചകള്, വിഹ്വലതകള്.... അതു മതിയാകും ഹോമോ സോപിയന്സിന് അടുത്ത ഉപരിമേഖലയിലേക്ക് തുരീയബോധത്തോടെ കുതിച്ച് മുന്നേറാന്. കുത്തിയിരുന്ന് ധ്യാനിക്കുക, മനനം ചെയ്യുക, പ്രപഞ്ചരഹസ്യങ്ങള് കണ്ടെത്തുക. ഹോമോ സാപിയന്സില് നിന്നും ഋഷിയോ സേപിയന്സിലേക്ക് പരിണമിച്ച് പൂത്തുലയുക! സേണിലും (CERN)ഫെര്മി ലാബിലും കാര്പെറ്റ് ബോംബിംഗ് നടത്തുക....പരഹൃദയജ്ഞാനികളായ ചില 'സഞ്ചരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങള്'ഇത്തരം സാഹസപ്രസ്താവങ്ങള് നടത്തുന്ന കാര്യത്തില് വന്തോതില് ഉദാരതപ്രകടിപ്പിക്കും. പോക്കറ്റില് ഏതെങ്കിലും ആള്ദൈവത്തിന്റെ പാസ്പോര്ട്ട് സൈസ് ഫോട്ടോയുമായി നടക്കുന്ന, പരിതാപകരമായ ഭാവനാശേഷിയുടെ ഉടമകളായ കപട ആത്മീയക്കാരന്റേയും ബ്രഹ്മാണ്ഡമതക്കാരന്റെയും ആവര്ത്തനവിരസമായ സ്ഥിരം നമ്പരാണിത്.
1917, ഒക്ടോബര് 17 ന് പോര്ട്ടുഗലിലെ ഫാത്തിമയില് (Fatima) എഴുപതിനായിരം(മുപ്പതിനായിരത്തിനും ഒരുലക്ഷത്തിനും ഇടയ്ക്കെന്ന് റിപ്പോര്ട്ടുകള്) റോമന് കത്തോലിക്കരായ തീര്ത്ഥാടകര്ക്ക് സൂര്യാരാധന നടത്തികൊണ്ടിരിക്കെ 10 മിനിറ്റ് നീണ്ടുനിന്ന ഒരു വിചിത്രമായ 'അനുഭവ'മുണ്ടായത്ര. അതായത് സൂര്യന് സ്വര്ഗ്ഗത്തില്നിന്ന് ഭൂമിയിലേക്ക് ഭീതിദമായി ഇളകിവീഴുന്നു! (http://en.wikipedia.org/wiki/Miracle_of_the_Sun)എല്ലാവരും ഒരുപോലെയാണത് കണ്ടത്! അവര് വിശ്വാസം വരാതെ പരസ്പരം നോക്കി;ലോകാവസാനമാണെന്ന് ഭയന്നു. ചിലര് യേശുവിനേയും അതേ വേളയില്തന്നെ ഒരു 'ബോണസ്' എന്നനിലയില് യേശുമാതാവിനേയും സെന്റ് ജോസഫിനെയുമൊക്കെ കറുത്ത സൂര്യനില് തെളിഞ്ഞുകണ്ടു! ഇത്രയധികം പേര്ക്ക് ഒരേസമയം സമാനമായ അനുഭവമുണ്ടായെന്നത് ആരേയും ചിന്തിപ്പിക്കും. ഏഴോ എഴുപതോ ഏഴുനൂറോ പേര്ക്കല്ല ഈ കിടലന് അനുഭവം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്! തൊട്ടടുത്ത ദിവസത്തെ റോമന് കത്തോലിക്ക പത്രങ്ങളൊക്കെ ആദരപൂര്വം ആഘോഷിച്ച ചരിത്രസംഭവമാണിത്. ഇതിന് ശാസ്ത്രീയവിശദീകരണം നല്കുക എളുപ്പമല്ല. ഈ സംഭവം ഫാത്തിമയിലൊഴികെ ലോകത്ത് മറ്റൊരിടത്തും ആരും കണ്ടില്ലെന്നത് വിശദീകരിക്കാനായിരിക്കും കൂടുതല് പ്രയാസം! സംഗതി ചില്ലറയൊന്നുമല്ലല്ലോ. സൂര്യന് ഇളകിവീഴുമ്പോള് സൗരയൂഥം തന്നെയാണ് തകരുന്നത്!
എഴുപതിനായിരം പേരെ ഒരേസമയം വിഭ്രാന്തിക്ക് അടിപ്പെടുത്താനോ ഒരേപോലെ കള്ളം പറയിക്കാനോ എളുപ്പമല്ല. ഒന്നുകില് അങ്ങനെ സംഭവിച്ചിട്ടേയില്ല; അല്ലെങ്കില് ഒരു വലിയ ആള്ക്കൂട്ടത്തിന്റെ മനോവിഹ്വലതയാണത്. കുറേനേരം സൂര്യനെ തുറിച്ച് നോക്കിയിരുന്നാല് കണ്ണുകഴപ്പ്(eye strain) സ്വാഭാവികമാണ്. ഇത്തരം അസ്വസ്ഥത മൂലം ഭക്തിതിമിരം ജനത്തിന്റെ കണ്ണുകളില് സൂര്യബിംബം സൃഷ്ടിച്ച മരുപ്പച്ച പോലുള്ള എന്തെങ്കിലും മായക്കാഴ്ചയാവാമിത്. എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പിക്കാം: 70000 പേര് മത്സരിച്ച് 'അനുഭവി'ച്ചെങ്കിലും അങ്ങനെയൊന്ന് യാഥാര്ത്ഥത്തില് സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. ഇവിടെ കാഴ്ചക്കാരുടെ സംഖ്യ 7 കോടിയായിട്ടും വിശേഷമില്ല. മറിച്ചായിരുന്നുവെങ്കില് അക്കാര്യം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യാന് പത്രങ്ങളോ 'അനുഭവം'സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താന് വിശ്വാസികളോ അതിനെക്കുറിച്ച് ഫേസ്ബുക്കില് എഴുതാന് ഞാനോ വായിക്കാന് നിങ്ങളോ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. ഏതായാലും ദിവസങ്ങളോളം പണിയെടുക്കാതെ കുത്തിയിരുന്ന് മനനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഋഷിയോ സാപിയന്സ് ആകാശഗംഗ തന്നെ ഒടിയന്നൃത്തം അഥവാ ബ്രേക്ക് ഡാന്സ് ചെയ്യുന്നതായി 'അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു' എന്നു വാദിച്ചാലും ഞാനവരെ കുറ്റം പറയില്ല! ആരായാലും എന്തെങ്കിലുമൊരു പണി വേണ്ടേ?!
മണിക്കൂറില് ശരാശരി 1600 കിലോമീറ്റര് വേഗതയില് ഭൂമി സ്വയം ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു. അതോടൊപ്പം സെക്കന്ഡില് 29.8 കിലോമീറ്റര് വേഗതയില് സൂര്യനെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സൗരയൂഥം ഒന്നാകെ ക്ഷീരപഥകേന്ദ്രത്തെ ചുറ്റുന്നു. അതിവേഗത്തിലുള്ള ബഹുവിധചലനങ്ങള്ക്ക് വിധേയമായി നില്ക്കുന്ന നമുക്ക് 'അനുഭവ'പ്പെടുന്നത് ചലനരാഹിത്യമാണ്. ഭൂമി പരന്നതാണെന്ന് നമുക്ക് 'അനുഭവ'പ്പെടുന്നു; മുകളില് ഒരു തട്ടുപോലെ ആകാശം എന്നൊരു വിരിപ്പുള്ളതായും അനുഭവപ്പെടുന്നു. ഋഷിപദ്ധതിയിലെ പഞ്ചഭൂതങ്ങളില് വായുവിന് പുറമെ 'ആകാശവും'വന്നുകയറിയത് ഈ പരമമായ 'അനുഭവം'മൂലമാണ്. അതിനപ്പുറം ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യം ഋഷിയോ സാപിയന്സിന് ഉണ്ടായിരുന്നുമില്ല. സൂര്യന് ഉദിക്കുന്നതായി നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു. സൂര്യന് ഉദിക്കുന്നില്ലെന്നും ഭൂമിയുടെ സ്വയംഭ്രമണം മൂലം നമുക്കനുഭവപ്പെടുന്ന മനോകല്പ്പനയാണതെന്നും നമുക്കിന്നറിയാം. മരുഭൂമിയില് മരുപ്പച്ച അനുഭവപ്പെടുന്നതും സമുദ്രജലത്തിന് നീലനിറം തോന്നുന്നതും നമ്മുടെ മായക്കാഴ്ചകളാണ്. പക്ഷെ ഇതൊക്കെ ശുദ്ധ 'അനുഭവ'ങ്ങളാണ്;ഒക്കെ വസ്തുതാവിരുദ്ധവും.
സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടതും കാതുകൊണ്ട് കേട്ടതും ജീവിതംകൊണ്ട് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞവയും മാത്രമാണ് വസ്തുനിഷ്ഠയാഥാര്ത്ഥ്യമെന്ന് ഒരാള് പറയുകയാണെങ്കില് അയാളെ വെറുതെ വിട്ടേക്കുക. കാരണം അയാള് തീര്ച്ചയായും നിങ്ങളുടെ സഹതാപം അര്ഹിക്കുന്നു. 'അനുഭവവര്ണ്ണന' സത്യപ്രസ്താവനയായി ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുകയെന്നത് മതവിശ്വാസികളുടെ പൊതുദയനീയതയാണ്. തങ്ങളുടെ മനോവിഹ്വലത പരമാര്ത്ഥജ്ഞാനമായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന അവരും തത്ത്വത്തില് തങ്ങളും ഋഷിയോ സാപിയന്സാണെന്ന അവകാശവാദം പരോക്ഷമായി ഉന്നയിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
നമ്മുടെ മസ്തിഷ്ക്കത്തിന് ദൈവത്തെ കാണാനോ തീതുപ്പുന്ന വ്യാളിയെ നിരൂപിക്കാനോ ഡിങ്കനെ അടുത്തറിയാനോ വിഷമമില്ല. അതിനായി യഥാര്ത്ഥലോകത്ത് ഇവയൊക്കെ ഉണ്ടാകണമെന്ന് യാതൊരു നിബന്ധനയുമില്ല. നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളെ(constellation of stars) ഭരണിയായിട്ടും തേളായിട്ടും കാളക്കൊമ്പായിട്ടും തിരിച്ചറിയാനും നമുക്ക് നിഷ്പ്രയാസം സാധിക്കും. അപൂര്വരൂപങ്ങളും ഭാവങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നതും അതൊക്കെ അനുഭവവേദ്യമാക്കുന്നതും മസ്തിഷ്ക്കത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കുട്ടിക്കളിയാണന്നര്ത്ഥം. ഹോമാ സാപിയന്സിന്റെ 'മധ്യലോക' അനുഭവ മാതൃകകളുമായി('middle world' experience models) ഒത്തുപോകുന്നതും നമ്മുടെ അതിജീവനത്തെ സഹായിക്കുന്നതുമായ അനുഭവങ്ങളാണ് നാം സദാ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്.
ജ്ഞാനത്തിന്റെ നിറകുടം പൊട്ടിയൊലിച്ച് മുന്നില്ക്കിടക്കുമ്പോള് അതിന്റെ നേര്ക്ക് കാര്ക്കിച്ച് തുപ്പരുത്. അനുഭവങ്ങള്, വിഭ്രാന്തികള്, ഉള്ക്കാഴ്ചകള്, വിഹ്വലതകള്.... അതു മതിയാകും ഹോമോ സോപിയന്സിന് അടുത്ത ഉപരിമേഖലയിലേക്ക് തുരീയബോധത്തോടെ കുതിച്ച് മുന്നേറാന്. കുത്തിയിരുന്ന് ധ്യാനിക്കുക, മനനം ചെയ്യുക, പ്രപഞ്ചരഹസ്യങ്ങള് കണ്ടെത്തുക. ഹോമോ സാപിയന്സില് നിന്നും ഋഷിയോ സേപിയന്സിലേക്ക് പരിണമിച്ച് പൂത്തുലയുക! സേണിലും (CERN)ഫെര്മി ലാബിലും കാര്പെറ്റ് ബോംബിംഗ് നടത്തുക....പരഹൃദയജ്ഞാനികളായ ചില 'സഞ്ചരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങള്'ഇത്തരം സാഹസപ്രസ്താവങ്ങള് നടത്തുന്ന കാര്യത്തില് വന്തോതില് ഉദാരതപ്രകടിപ്പിക്കും. പോക്കറ്റില് ഏതെങ്കിലും ആള്ദൈവത്തിന്റെ പാസ്പോര്ട്ട് സൈസ് ഫോട്ടോയുമായി നടക്കുന്ന, പരിതാപകരമായ ഭാവനാശേഷിയുടെ ഉടമകളായ കപട ആത്മീയക്കാരന്റേയും ബ്രഹ്മാണ്ഡമതക്കാരന്റെയും ആവര്ത്തനവിരസമായ സ്ഥിരം നമ്പരാണിത്.
1917, ഒക്ടോബര് 17 ന് പോര്ട്ടുഗലിലെ ഫാത്തിമയില് (Fatima) എഴുപതിനായിരം(മുപ്പതിനായിരത്തിനും ഒരുലക്ഷത്തിനും ഇടയ്ക്കെന്ന് റിപ്പോര്ട്ടുകള്) റോമന് കത്തോലിക്കരായ തീര്ത്ഥാടകര്ക്ക് സൂര്യാരാധന നടത്തികൊണ്ടിരിക്കെ 10 മിനിറ്റ് നീണ്ടുനിന്ന ഒരു വിചിത്രമായ 'അനുഭവ'മുണ്ടായത്ര. അതായത് സൂര്യന് സ്വര്ഗ്ഗത്തില്നിന്ന് ഭൂമിയിലേക്ക് ഭീതിദമായി ഇളകിവീഴുന്നു! (http://en.wikipedia.org/wiki/Miracle_of_the_Sun)എല്ലാവരും ഒരുപോലെയാണത് കണ്ടത്! അവര് വിശ്വാസം വരാതെ പരസ്പരം നോക്കി;ലോകാവസാനമാണെന്ന് ഭയന്നു. ചിലര് യേശുവിനേയും അതേ വേളയില്തന്നെ ഒരു 'ബോണസ്' എന്നനിലയില് യേശുമാതാവിനേയും സെന്റ് ജോസഫിനെയുമൊക്കെ കറുത്ത സൂര്യനില് തെളിഞ്ഞുകണ്ടു! ഇത്രയധികം പേര്ക്ക് ഒരേസമയം സമാനമായ അനുഭവമുണ്ടായെന്നത് ആരേയും ചിന്തിപ്പിക്കും. ഏഴോ എഴുപതോ ഏഴുനൂറോ പേര്ക്കല്ല ഈ കിടലന് അനുഭവം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്! തൊട്ടടുത്ത ദിവസത്തെ റോമന് കത്തോലിക്ക പത്രങ്ങളൊക്കെ ആദരപൂര്വം ആഘോഷിച്ച ചരിത്രസംഭവമാണിത്. ഇതിന് ശാസ്ത്രീയവിശദീകരണം നല്കുക എളുപ്പമല്ല. ഈ സംഭവം ഫാത്തിമയിലൊഴികെ ലോകത്ത് മറ്റൊരിടത്തും ആരും കണ്ടില്ലെന്നത് വിശദീകരിക്കാനായിരിക്കും കൂടുതല് പ്രയാസം! സംഗതി ചില്ലറയൊന്നുമല്ലല്ലോ. സൂര്യന് ഇളകിവീഴുമ്പോള് സൗരയൂഥം തന്നെയാണ് തകരുന്നത്!
എഴുപതിനായിരം പേരെ ഒരേസമയം വിഭ്രാന്തിക്ക് അടിപ്പെടുത്താനോ ഒരേപോലെ കള്ളം പറയിക്കാനോ എളുപ്പമല്ല. ഒന്നുകില് അങ്ങനെ സംഭവിച്ചിട്ടേയില്ല; അല്ലെങ്കില് ഒരു വലിയ ആള്ക്കൂട്ടത്തിന്റെ മനോവിഹ്വലതയാണത്. കുറേനേരം സൂര്യനെ തുറിച്ച് നോക്കിയിരുന്നാല് കണ്ണുകഴപ്പ്(eye strain) സ്വാഭാവികമാണ്. ഇത്തരം അസ്വസ്ഥത മൂലം ഭക്തിതിമിരം ജനത്തിന്റെ കണ്ണുകളില് സൂര്യബിംബം സൃഷ്ടിച്ച മരുപ്പച്ച പോലുള്ള എന്തെങ്കിലും മായക്കാഴ്ചയാവാമിത്. എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പിക്കാം: 70000 പേര് മത്സരിച്ച് 'അനുഭവി'ച്ചെങ്കിലും അങ്ങനെയൊന്ന് യാഥാര്ത്ഥത്തില് സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. ഇവിടെ കാഴ്ചക്കാരുടെ സംഖ്യ 7 കോടിയായിട്ടും വിശേഷമില്ല. മറിച്ചായിരുന്നുവെങ്കില് അക്കാര്യം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യാന് പത്രങ്ങളോ 'അനുഭവം'സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താന് വിശ്വാസികളോ അതിനെക്കുറിച്ച് ഫേസ്ബുക്കില് എഴുതാന് ഞാനോ വായിക്കാന് നിങ്ങളോ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. ഏതായാലും ദിവസങ്ങളോളം പണിയെടുക്കാതെ കുത്തിയിരുന്ന് മനനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഋഷിയോ സാപിയന്സ് ആകാശഗംഗ തന്നെ ഒടിയന്നൃത്തം അഥവാ ബ്രേക്ക് ഡാന്സ് ചെയ്യുന്നതായി 'അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു' എന്നു വാദിച്ചാലും ഞാനവരെ കുറ്റം പറയില്ല! ആരായാലും എന്തെങ്കിലുമൊരു പണി വേണ്ടേ?!
മണിക്കൂറില് ശരാശരി 1600 കിലോമീറ്റര് വേഗതയില് ഭൂമി സ്വയം ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു. അതോടൊപ്പം സെക്കന്ഡില് 29.8 കിലോമീറ്റര് വേഗതയില് സൂര്യനെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സൗരയൂഥം ഒന്നാകെ ക്ഷീരപഥകേന്ദ്രത്തെ ചുറ്റുന്നു. അതിവേഗത്തിലുള്ള ബഹുവിധചലനങ്ങള്ക്ക് വിധേയമായി നില്ക്കുന്ന നമുക്ക് 'അനുഭവ'പ്പെടുന്നത് ചലനരാഹിത്യമാണ്. ഭൂമി പരന്നതാണെന്ന് നമുക്ക് 'അനുഭവ'പ്പെടുന്നു; മുകളില് ഒരു തട്ടുപോലെ ആകാശം എന്നൊരു വിരിപ്പുള്ളതായും അനുഭവപ്പെടുന്നു. ഋഷിപദ്ധതിയിലെ പഞ്ചഭൂതങ്ങളില് വായുവിന് പുറമെ 'ആകാശവും'വന്നുകയറിയത് ഈ പരമമായ 'അനുഭവം'മൂലമാണ്. അതിനപ്പുറം ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യം ഋഷിയോ സാപിയന്സിന് ഉണ്ടായിരുന്നുമില്ല. സൂര്യന് ഉദിക്കുന്നതായി നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു. സൂര്യന് ഉദിക്കുന്നില്ലെന്നും ഭൂമിയുടെ സ്വയംഭ്രമണം മൂലം നമുക്കനുഭവപ്പെടുന്ന മനോകല്പ്പനയാണതെന്നും നമുക്കിന്നറിയാം. മരുഭൂമിയില് മരുപ്പച്ച അനുഭവപ്പെടുന്നതും സമുദ്രജലത്തിന് നീലനിറം തോന്നുന്നതും നമ്മുടെ മായക്കാഴ്ചകളാണ്. പക്ഷെ ഇതൊക്കെ ശുദ്ധ 'അനുഭവ'ങ്ങളാണ്;ഒക്കെ വസ്തുതാവിരുദ്ധവും.
സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടതും കാതുകൊണ്ട് കേട്ടതും ജീവിതംകൊണ്ട് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞവയും മാത്രമാണ് വസ്തുനിഷ്ഠയാഥാര്ത്ഥ്യമെന്ന് ഒരാള് പറയുകയാണെങ്കില് അയാളെ വെറുതെ വിട്ടേക്കുക. കാരണം അയാള് തീര്ച്ചയായും നിങ്ങളുടെ സഹതാപം അര്ഹിക്കുന്നു. 'അനുഭവവര്ണ്ണന' സത്യപ്രസ്താവനയായി ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുകയെന്നത് മതവിശ്വാസികളുടെ പൊതുദയനീയതയാണ്. തങ്ങളുടെ മനോവിഹ്വലത പരമാര്ത്ഥജ്ഞാനമായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന അവരും തത്ത്വത്തില് തങ്ങളും ഋഷിയോ സാപിയന്സാണെന്ന അവകാശവാദം പരോക്ഷമായി ഉന്നയിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
നമ്മുടെ മസ്തിഷ്ക്കത്തിന് ദൈവത്തെ കാണാനോ തീതുപ്പുന്ന വ്യാളിയെ നിരൂപിക്കാനോ ഡിങ്കനെ അടുത്തറിയാനോ വിഷമമില്ല. അതിനായി യഥാര്ത്ഥലോകത്ത് ഇവയൊക്കെ ഉണ്ടാകണമെന്ന് യാതൊരു നിബന്ധനയുമില്ല. നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളെ(constellation of stars) ഭരണിയായിട്ടും തേളായിട്ടും കാളക്കൊമ്പായിട്ടും തിരിച്ചറിയാനും നമുക്ക് നിഷ്പ്രയാസം സാധിക്കും. അപൂര്വരൂപങ്ങളും ഭാവങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നതും അതൊക്കെ അനുഭവവേദ്യമാക്കുന്നതും മസ്തിഷ്ക്കത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കുട്ടിക്കളിയാണന്നര്ത്ഥം. ഹോമാ സാപിയന്സിന്റെ 'മധ്യലോക' അനുഭവ മാതൃകകളുമായി('middle world' experience models) ഒത്തുപോകുന്നതും നമ്മുടെ അതിജീവനത്തെ സഹായിക്കുന്നതുമായ അനുഭവങ്ങളാണ് നാം സദാ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്.
സ്ഥൂലലോകത്തും സൂക്ഷ്മലോകത്തും നമ്മുടെ 'മധ്യലോക'അനുഭവമാനദണ്ഡങ്ങള്ക്ക്
സമാനമായ പ്രസക്തിയുണ്ടാകണമെന്നില്ല. പ്രകാശവേഗതയ്ക്ക് സമാനമായ നിരക്കില്
ത്രസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഉപ ആണവകണങ്ങള്(sub atomic particles) കൊണ്ടാണ്
നമ്മുടെ ശരീരം നിര്മ്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. എന്നിട്ടും നമുക്കത്
അനുഭവിക്കാനാകുന്നില്ലെങ്കില് 'മധ്യലോക'ത്ത് അതിജീവിക്കാന് നമുക്കതിന്റെ
ആവശ്യമില്ലെന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്.
പണ്ട് ഋഷിയോ സാപിയന്സിന് ഉണ്ടായ അനുഭവങ്ങളൊക്കെ കെങ്കേമമായിരുന്നുവെന്നും അവര് തുരീയോന്മാദത്തില് ആരും കാണാത്തതൊക്കെ കണ്ടുവെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയായിരിക്കാം. 1917 ല് ഫാത്തിമയില് സംഭവിച്ചതും മറ്റൊന്നല്ലല്ലോ. ഇന്ന് അതിലും മികച്ച പലതും ''കാണാനും കേള്ക്കാനും''നമ്മെ സഹായിക്കാന് ആധുനിക ലഹരിപദാര്ത്ഥങ്ങള്ക്കാവും. ചിന്തകള് വളഞ്ഞൊടിയുകയും ചതഞ്ഞുമുറുകുകയും ചെയ്യുമ്പോള് സവേശേഷവും വിചിത്രവുമായ അനുഭവങ്ങള് രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടും. അനുഭവിക്കുന്നവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതൊക്കെ 'അനിഷേധ്യയാഥാര്ത്ഥ്യ'മായി അനുഭവപ്പെടും. പക്ഷെ വസ്തുനിഷ്ഠമായ അവലോകനത്തിലും ശാസ്ത്രദൃഷ്ടിയിലും അതിന്റെ വില പൂജ്യമാണ്. കോളറിഡ്ജ് 'കുബ്ളാഖാന്' ('Kubla khan' by Samuel Taylor Coleridge) എഴുതിയത് സ്വപ്നാടനത്തിലൂടെ ആയിരുന്നുവെന്നും കാവ്യരചനയില് ഏര്പ്പെട്ടിരിക്കെ പെട്ടെന്ന് ആരോ വാതിലില് മുട്ടി സ്വപ്നത്തിന് ഭംഗം വരുത്തിയപ്പോള് കവിത അവിടെവെച്ച് എന്നെന്നേക്കുമായി മുറിഞ്ഞുപോയെന്നും ഡിഗ്രി ക്ളാസ്സുകളില് പഠിപ്പിച്ച അദ്ധ്യാപകരെ ഓര്മ്മയുണ്ട്. ഇക്കൂട്ടരെയൊക്കെ ഫാത്തിമയിലോ ശബരിമലയിലേക്കോ പറഞ്ഞയച്ച് പിറകെ പത്രക്കാരേയും വിട്ടാല് ഒരുപക്ഷെ 'നവഫാത്തിമകള്' പിറക്കുന്നതിന് അധികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരില്ല!!
പണ്ട് ഋഷിയോ സാപിയന്സിന് ഉണ്ടായ അനുഭവങ്ങളൊക്കെ കെങ്കേമമായിരുന്നുവെന്നും അവര് തുരീയോന്മാദത്തില് ആരും കാണാത്തതൊക്കെ കണ്ടുവെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയായിരിക്കാം. 1917 ല് ഫാത്തിമയില് സംഭവിച്ചതും മറ്റൊന്നല്ലല്ലോ. ഇന്ന് അതിലും മികച്ച പലതും ''കാണാനും കേള്ക്കാനും''നമ്മെ സഹായിക്കാന് ആധുനിക ലഹരിപദാര്ത്ഥങ്ങള്ക്കാവും. ചിന്തകള് വളഞ്ഞൊടിയുകയും ചതഞ്ഞുമുറുകുകയും ചെയ്യുമ്പോള് സവേശേഷവും വിചിത്രവുമായ അനുഭവങ്ങള് രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടും. അനുഭവിക്കുന്നവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതൊക്കെ 'അനിഷേധ്യയാഥാര്ത്ഥ്യ'മായി അനുഭവപ്പെടും. പക്ഷെ വസ്തുനിഷ്ഠമായ അവലോകനത്തിലും ശാസ്ത്രദൃഷ്ടിയിലും അതിന്റെ വില പൂജ്യമാണ്. കോളറിഡ്ജ് 'കുബ്ളാഖാന്' ('Kubla khan' by Samuel Taylor Coleridge) എഴുതിയത് സ്വപ്നാടനത്തിലൂടെ ആയിരുന്നുവെന്നും കാവ്യരചനയില് ഏര്പ്പെട്ടിരിക്കെ പെട്ടെന്ന് ആരോ വാതിലില് മുട്ടി സ്വപ്നത്തിന് ഭംഗം വരുത്തിയപ്പോള് കവിത അവിടെവെച്ച് എന്നെന്നേക്കുമായി മുറിഞ്ഞുപോയെന്നും ഡിഗ്രി ക്ളാസ്സുകളില് പഠിപ്പിച്ച അദ്ധ്യാപകരെ ഓര്മ്മയുണ്ട്. ഇക്കൂട്ടരെയൊക്കെ ഫാത്തിമയിലോ ശബരിമലയിലേക്കോ പറഞ്ഞയച്ച് പിറകെ പത്രക്കാരേയും വിട്ടാല് ഒരുപക്ഷെ 'നവഫാത്തിമകള്' പിറക്കുന്നതിന് അധികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരില്ല!!