12. 'അനാദിയായ ബാലചന്ദ്രമേനോന്‍'

 പരിചിതമായ ഒരു കഥ തന്നെയാകട്ടെ ആദ്യം. മോറല്‍ സയന്‍സ് 

അധ്യാപകന്‍ കുട്ടികളോട് മതാര്‍ത്ഥപ്രയോഗം നടത്തുന്നു:
''കുഞ്ഞുങ്ങളെ, ഈ ഡെസ്‌ക്ക് ആരാ ഉണ്ടാക്കിയത്?''
''ആശാരി!!!''-കുട്ടികളുടെ കോറസ്.
തുടര്‍ന്ന് ക്‌ളാസ്സില്‍ കണ്ടതും കാണാത്തതുമായി ഏഴെട്ടു വസ്തുക്കള്‍ ഉണ്ടാക്കിയതാര് എന്ന് വര്‍ദ്ധിച്ച ആവേശത്തോടെ അദ്ധ്യാപകന്‍ ചോദിക്കുന്നു. കുട്ടികള്‍ അവര്‍ക്കറിയാവുന്ന നിര്‍മ്മിതാക്കളുടെ പേര് പറയുന്നു. ഉടനെ തന്ത്രപരമായി അദ്ധ്യാപകന്‍ മതവിഷം കുത്തിവെക്കാന്‍ സിറിഞ്ച് കയ്യിലെടുക്കുന്നു.
''കുട്ടികളെ അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ഈ കാണുന്ന പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍, താരങ്ങളേയും സൂര്യനേയും ചന്ദ്രനേയും ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കേണ്ടേ?''
''തീര്‍ച്ചയായും സര്‍''-കുട്ടികള്‍ക്ക് ലവലേശമില്ല സംശയം. അടിസ്ഥാന നിയമം വ്യക്തമായി കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ സംശയം ഉണ്ടാകേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ?!
''അതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കിയത് ആരാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ?''
''അറിയില്ല സര്‍.''
''എനിക്കുമറിയില്ല. പക്ഷെ അങ്ങനെയൊരു ശക്തി ഉണ്ടെന്നത് തീര്‍ച്ചയല്ലേ? അല്ലാതെ ഇതൊന്നും ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് ഉറപ്പല്ലേ?''
''തീര്‍ച്ചയായും സര്‍''
''എന്റെ കുട്ടികളെ, നമുക്കറിയാന്‍ കഴിയാത്ത ആ ശക്തിയേയാണ് നാം ദൈവം എന്നുവിളിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ ദൈവവിശ്വാസിയാകണമെന്നോ ദൈവം ഉണ്ടെന്ന് സമ്മതിക്കണമെന്നോ ഞാന്‍ പറയുന്നില്ല. മറിച്ച് എല്ലാത്തിനും കാരണമായ ഒരു ശക്തിയുണ്ടെന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാക്കിയാല്‍ മതി. അതിനെ നിങ്ങള്‍ ദൈവമെന്നോ പ്രകൃതിയെന്നോ എന്തു വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചുകൊള്ളു. നിങ്ങള്‍ അംഗീകരിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും അതുണ്ട്.''
അദ്ധ്യാപകന്‍ ഇത്രയും പതപ്പിച്ച് വെച്ചിട്ട് കുട്ടികള്‍ക്ക് കണ്ണുകാണുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാനായി ചുറ്റും നോക്കി. ഒരു കുഴപ്പവമില്ല, കുട്ടികള്‍ക്ക് പാല്‍പ്പായസം ലഭിച്ച സംതൃപ്തി. പക്ഷെ ഒരുത്തന്റെ മുഖത്ത് മാത്രം വലിയ വെളിച്ചമില്ല. അവന്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു.
''എന്താ മോനെ?''-അദ്ധ്യാപകന്‍ കഠിനമായി സ്‌നേഹം പ്രസരിപ്പിച്ചു.
''അല്ല സര്‍, ഞാനാലോചിക്കുകയായിരുന്നു. എല്ലാത്തിനുപിന്നിലും ഒരു കാരണമുണ്ടെന്നല്ലേ അങ്ങ് പറഞ്ഞത്. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന് പിന്നില്‍ ഒരു ദൈവമുണ്ടെന്ന് വെക്കാം. പക്ഷെ കാര്യങ്ങള്‍ അവിടംകൊണ്ട് തീരുന്നില്ലല്ലോ? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ആ അപ്പൂപ്പനെ ആരാ ഉണ്ടാക്കിയത്?''
അദ്ധ്യാപകന്‍ ഈ ചോദ്യം കേള്‍ക്കുന്നത് ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം ഇത് തുടങ്ങിയിട്ട് കാലമേറെയായി. എല്ലാത്തിനും കാരണമുണ്ട്, പക്ഷെ ദൈവത്തിന് കാരണമില്ല എന്ന മതതമാശ ആ കുട്ടിയോട് പറയാന്‍ എന്തുകൊണ്ടോ അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സുവന്നില്ല. കാരണം അത് പറഞ്ഞ് അത്രയ്ക്ക് മടുത്തുപോയിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഉത്തരവും പഴഞ്ചനായിരുന്നു:


''കുഞ്ഞേ, നീ അധികം നെഗളിക്കരുത്. അത് ദൈവനിന്ദയാകുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ കാരണം അന്വേഷിക്കാന്‍ നമ്മെക്കൊണ്ട് സാധ്യമല്ല. ദൈവമുണ്ടെന്നറിയുകയാണ് പ്രധാനം. ദൈവരഹസ്യങ്ങള്‍ നമുക്കറിയാന്‍ കഴിയുന്നതിനും അപ്പുറമാണ്.
''സര്‍, അങ്ങല്ലേ പറഞ്ഞത് എല്ലാത്തിന് പിന്നിലും ഒരു 'ശക്തി'യുണ്ടാവുമെന്ന്? എന്നിട്ടിപ്പോ?!'' പയ്യന്‍ വിടാന്‍ ഭാവമില്ല.
''ഇരിയെടാ അവിടെ, ധര്‍മ്മപ്രബോധനത്തിന്റെ ക്‌ളാസ്സില്‍ ദൈവദോഷം പറയുന്നോ. നീ ഈ ബാക്കിയിരിക്കുന്ന കുട്ടികളെ കൂടി വഴിതെറ്റിച്ചേ അടങ്ങൂ അല്ലേ, കുട്ടിപ്പിശാചേ.... ''
അദ്ധ്യാപകന്‍ കണ്ണുരുട്ടിയതോടെ അവന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു, മുഖം കുനിഞ്ഞു.
ഏറെ പരിചിതമായ ഈ കഥ പ്രപഞ്ചം 'ഉണ്ടാക്കാന്‍' ഒരാളെ ഏര്‍പ്പാടാക്കി പ്രപഞ്ചരഹസ്യം പരിഹരിക്കുന്ന മതയുക്തിയിലേക്കുള്ള ക്ഷണക്കത്താണ്. ഭൗതികലോകത്ത് 'എല്ലാത്തിന് പിന്നിലും ഒരു കാരണമുണ്ടാകും' എന്ന സരളമായ ഭൗതികനിയമം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അതിന്റെ ചെലവില്‍ ഭൗതികമല്ലെന്ന് നിര്‍വചിക്കപ്പെടുന്ന(സംഗതി ഇല്ലാത്തതായതുകൊണ്ട് അതാണ് സൗകര്യം!) ദൈവത്തെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക-തുടര്‍ന്ന് പ്രസ്തുത നിയമം ദൈവത്തിന് ബാധകമല്ലെന്നും പറഞ്ഞ് ഗോഷ്ടി കാണിക്കുക! തുടര്‍ന്ന് ആ ഗതികേടില്‍ വന്യമായി അഹങ്കരിക്കുക! ഈ വികലഭാവനയാണ് പൊതുവെ മതചിന്ത എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. മതചിന്തയില്‍ മതം മാത്രമേയുള്ളൂ. മതചിന്തയിലെ 'ചിന്ത' പച്ചക്കുതിരയിലെ കുതിരയാകുന്നു.



ദൈവത്തെ കണ്ടെത്താന്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥ ദൈവത്തിന് ബാധകമല്ല! കൂരിരുട്ടത്ത് വീട്ടിലെത്താനായി ചൂട്ടുക്കറ്റയുടെ വെളിച്ചം വേണം. വീടെത്തിയാല്‍ വെളിച്ചം തല്ലിക്കെടുത്തുന്നു. വീട്ടിലെത്തിയില്ലേ? പിന്നെയെന്താ!? ചുറ്റും ഇരുട്ടാണെന്നും ആ ഇരുട്ടില്‍ പുതഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വസ്തുക്കള്‍ നിരവധിയാണെന്നും തമസ്‌ക്കരിക്കപ്പെടുന്നു. അപഹാസ്യമായ ഈ അടവുനിയമം അക്വിനാസ് മുതലിങ്ങോട്ടുള്ളവര്‍ അവതരിപ്പിച്ചു കാണാറുണ്ട്. തത്ത്വവിചാരത്തില്‍ ഇത്തരം വികലപ്രസ്താവനകള്‍ക്കുള്ള മൂല്യം പൂജ്യത്തില്‍ നിന്ന് ഒട്ടും കൂടില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് അക്വിനാസിന്റെ വാദങ്ങളക്കുറിച്ച് ചര്‍ച്ച ചെയ്യാന്‍പോലും ഇക്കാലത്ത് കാര്യബോധമുള്ള തയ്യാറാകാത്തത്. സാമാന്യബോധമുള്ള മതവാദികളാരും അവയുന്നയിച്ച് കണ്ടിട്ടുമില്ല. വല്ല പരന്നഭൂമിവാദക്കാരോ പെന്തക്കോസ്ത് ക്രിസ്ത്യാനികളോ ഇസ്‌ളാമിക് ജിഹാദികളോ അല്ലാതെ ആരെങ്കിലും അക്വിനാസിനെ ഉദ്ധരിക്കുന്നതായി കണ്ടിട്ടില്ല.


'നാസ്തികനായ ദൈവ'ത്തില്‍ നിന്നും:
''അക്വിനാസിന്റെ ദൈവസാധൂകരണ വാദങ്ങള്‍ പ്രധാനമായും അഞ്ചെണ്ണമാണ്. അഞ്ചെണ്ണത്തില്‍ ആദ്യ മൂന്നെണ്ണം ഒരേകാര്യം തന്നെയാണ് പറയുന്നത്. മൂന്ന് രീതിയില്‍ പറയുന്നുവെന്ന് മാത്രം. അതിനാല്‍ അവയെ ഒന്നായി പരിഗണിക്കാം. ഈ വാദങ്ങളിലെല്ലാം പശ്ചാത്ഗമനമുണ്ട്(Regress). ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം ലഭിക്കുന്നില്ല. ഓരോ വിശദീകരണവും സത്യത്തില്‍ മറ്റൊരു ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതങ്ങനെ അനന്തമായി തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.


1. സ്വയം ചലിക്കാതെ എല്ലാം ചലിപ്പിക്കുന്നവന്‍(Unmoved mover)-ആദിയില്‍ ഒരു ശക്തി ചലിപ്പിക്കാനില്ലാതെ ഒന്നിനും ചലനം തുടങ്ങാനാവില്ല. ആ ശക്തിയാണ് ദൈവം(ഈ നിയമത്തില്‍നിന്ന് ഔദാര്യപൂര്‍വം ദൈവത്തെ ഒഴിവാക്കിയിരിക്കുന്നു).
2. എല്ലാത്തിന്റെയും കാരണമായ കാരണമില്ലാത്തവന്‍(Uncaused Cause)- കാരണമില്ലാതെ ഒരു കാര്യവും സംഭവിക്കുന്നില്ല. എല്ലാത്തിന്റെയും കാരണം ആരാണോ അവനാണ് ദൈവം. ഈ വാദവും പശ്ചാത്ഗമനം തന്നെയാണ്. എന്തെന്നാല്‍ നിയമം ദൈവത്തിന് ബാധകമല്ല. ദൈവത്തിന് പ്രത്യേക കാരണവും ആവശ്യമില്ല!
3. പ്രാപഞ്ചികവാദം(The Cosmological Argument)-ആദിയില്‍ മൂര്‍ത്തമായ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല,പക്ഷെ ഇന്നുണ്ട്. ആ നിലയ്ക്ക് എല്ലാം ഉണ്ടാക്കിയതിന് പിന്നില്‍ അമൂര്‍ത്തമായ എന്തോ ഒന്ന് പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ അതാണ് ദൈവം(ഒന്നുമില്ലാതിരുന്നപ്പോള്‍ ദൈവം എവിടെയായിരുന്നു? അമൂര്‍ത്തദൈവം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒന്നുമില്ലാതിരുന്നു എന്നെങ്ങനെ പറയാനാവും?)
പ്രാരംഭനിരീക്ഷണത്തില്‍ യുക്തിസഹമെന്ന് തോന്നുന്ന നിയമങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിക്കുകയും ആ നിയമങ്ങളൊന്നും ദൈവത്തിന് ബാധകമല്ലെന്നു പറയുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ സ്വയം റദ്ദാക്കപ്പെടുന്ന വാദങ്ങളാണിവയെല്ലാം. സൗകര്യത്തിനുവേണ്ടി ദൈവത്തെ നിയമപരിധിയില്‍ നിന്നൊഴിവാക്കിയാലും അക്വിനാസിന്റെ വാദങ്ങള്‍ സാധൂകരിക്കപ്പെടില്ല. 


സര്‍വ്വജ്ഞന്‍,സര്‍വ്വശക്തന്‍,പ്രീണനത്തിന് വഴങ്ങുന്നവന്‍,മനുഷ്യന്റെ ആരാധനയ്ക്ക് ദാഹിക്കുന്നവന്‍,സര്‍വ്വതും സൃഷ്ടിച്ച് നിയന്ത്രിക്കുന്നവന്‍,മനുഷ്യന്റെ കാര്യത്തില്‍ സവിശേഷ താല്പര്യമുള്ളയാള്‍,സാത്താനെന്ന പ്രതിനായകനുള്ളയാള്‍....തുടങ്ങിയ പരിവേഷങ്ങള്‍ മതം ദൈവത്തിന് ചാര്‍ത്തി കൊടുക്കുന്നിടത്ത് ഈ വാദങ്ങളൊക്കെ'അപവാദ'ങ്ങളായി മാറുന്നു. കാരണം അത്തരം ഗുണങ്ങള്‍ ദൈവത്തില്‍ ആരോപിക്കുന്നതിനെ സാധൂകരിക്കുന്ന ഒന്നുംതന്നെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന നിയമങ്ങളിലില്ല. അതിനാല്‍ അവയെല്ലാം സ്വേച്ഛാപരമാണ്(Arbitraray). മാത്രമല്ല ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഗുണങ്ങളില്‍ പലതും പൊരുത്തപ്പെടാത്തതും പരസ്പരം റദ്ദ് ചെയ്യപ്പെടുന്നവയുമാണ്.''


എല്ലാ കാര്യത്തിനും (Effect) കാരണമുണ്ടെന്നും(Cause) പ്രപഞ്ചത്തിലെ സര്‍വവസ്തുക്കളും കാര്യ-കാരണബന്ധങ്ങളുടെ ചങ്ങലയില്‍ ബന്ധിതമാണെന്നതും ശരിയാണ്. ഈ കാര്യകാരണബന്ധനം പാരസ്പര്യത്തില്‍(mutuality) അധിഷ്ഠിതമാണ്. ഒരോ വസ്തുവും ഒരേസമയം കാര്യവും കാരണവുമാണ്. ഒരൊറ്റ പ്രോട്ടോണുള്ള അണകേന്ദ്രം ഹൈഡ്രജന്റെ കാരണമാണെങ്കില്‍ ഹൈഡ്രജന്‍ ജലത്തിന്റെ കാരണമാണ്. ജലം നീരാവിയുടെ കാരണമാണെങ്കില്‍ നീരാവി മഴയുടെ കാരണമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിലെ കാര്യ-കാരണശൃംഖല അങ്ങനെ നീളുന്നു. ഒരു വസ്തുവിനും ഏകകാരണമായ ഒന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടാനാവില്ല. ഏകകാരണം, മൂലകാരണം എന്നീ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തും അസംഭവ്യവമാണ്. ബഹുകാരണനിമിത്തമാണ് പ്രപഞ്ചം; ഏകകാരണം പ്രപഞ്ചവിരുദ്ധവും. പ്രപഞ്ചവിരുദ്ധമായ ഒന്ന് പ്രപഞ്ചകാരണമാവില്ല. പ്രപഞ്ചത്തില്‍ 


ഏതെങ്കിലും വസ്തുവിന്റെ മൂലകാരണമായ (prime cause) ഒന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടാനായാല്‍ അന്നുമാത്രമേ മൂലകാരണമായ ദൈവപ്രതിഷ്ഠയെ കുറിച്ച് പര്യാലോചിക്കാനാവൂ.
പ്രപഞ്ചത്തിന് ഏകകാരണമായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നെതെങ്കില്‍ ഈ പ്രപഞ്ചംതന്നെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. മറിച്ചായിരുന്നെങ്കില്‍, കുറഞ്ഞപക്ഷം പ്രപഞ്ചം ഇങ്ങനെ ആകുമായിരുന്നില്ല എന്നതുറപ്പാണ്. കാരണം നാം കാണുന്ന പ്രപഞ്ചം ബഹുവിധ കാര്യകാരണങ്ങളുടെ സംഘനൃത്തമാണ്. ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഓരോ കണികയ്ക്കും ആ നിയമം ബാധകമാണ്. ഒന്നും ഒന്നിനേയും സഹായിക്കുന്നില്ല, അതേസമയം എല്ലാം പരസ്പരം സ്വാധീനിക്കുന്നു. പരസ്പരാശ്രയത്വത്തിലും പ്രസ്പരസ്വാധീനത്തിലും അധിഷ്ഠിതമായ വ്യവസ്ഥയില്‍ ഏകകാരണം അചിന്ത്യമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഓരോ വസ്തുക്കളുടേയും കാരണം പ്രപഞ്ചം തന്നെയായതിനാല്‍ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കാരണവും പ്രപഞ്ചം തന്നെ. പ്രപഞ്ചകാരണം പ്രപഞ്ചമാകുന്നത് ഏകകാരണത്തില്‍ അവസാനിക്കില്ലേ? വേണമെങ്കില്‍ അദൈ്വതവാദികള്‍ക്ക് അത്തരത്തില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കാം. എന്നാല്‍ ഏകമായി തോന്നുന്ന പ്രപഞ്ചം ബഹുകാരണസങ്കുലമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തെ സംബന്ധിച്ച് 'ഏകം' 'അനേകം' തുടങ്ങിയ സംഖ്യാശബ്ദങ്ങള്‍ പ്രസക്തമല്ല. കാരണം പ്രപഞ്ചം ഒരു സമുച്ചയനാമമാകുന്നു(It is collective noun). 


എന്താണോ ഉള്ളത് അതാണ് പ്രപഞ്ചം-ഉള്ളത് ദ്രവ്യമാണ്, ദ്രവ്യം ഊര്‍ജ്ജമാണ്-ദ്രവ്യം പ്രപഞ്ചമാണ്;'അഹം ദ്രവ്യാസ്മി, തത്വമസി'.
പ്രപഞ്ചം പ്രപഞ്ചത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു, പ്രപഞ്ചം പ്രപഞ്ചത്തെ നിശ്ചയിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചം ബുഹകാരണസംബന്ധിയായതിനാല്‍ പ്രപഞ്ചകാരണവും ബഹുതലബന്ധി തന്നെ. പ്രപഞ്ചജന്യവും പ്രപഞ്ചപരവുമായ സര്‍വതിന്റേയും അസ്തിത്വം പ്രപഞ്ചംകൊണ്ട് വിശദീകരിക്കാവുന്നതിനാല്‍ സര്‍വതും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന പ്രപഞ്ചത്തെ പ്രപഞ്ചം കൊണ്ടുതന്നെ വിശദീകരിക്കാം. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ പ്രപഞ്ചംകൊണ്ടേ വിശദീകരിക്കാനാവൂ എന്നുതന്നെ പറയണം. വൈക്കോല്‍ കെട്ടാനുള്ള പാശം വൈക്കോലില്‍ നിന്നുതന്നെ ഉണ്ടാകുന്നതുപോലെ പ്രപഞ്ചം പ്രാപഞ്ചികമായി വിശദീകരിക്കപ്പെടുന്നു. പ്രപഞ്ചബാഹ്യമായ ഒന്ന് അസംഭവ്യമാണ്, കാരണം ളള്ളതെന്തോ അതാണ് പ്രപഞ്ചം. പ്രപഞ്ചം ഒഴികെയുള്ളതെല്ലാം ഇല്ലാത്തതാണ്.


പ്രപഞ്ചം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കാരണം മാത്രമല്ല തെളിവുകൂടിയാകുന്നു. തെളിയിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവ് ആ വസ്തു അല്ലെങ്കില്‍ സംഭവം തന്നെയാകുന്നു. ഒരു കൊലപാതകത്തിന്റെ തെളിവായി കൊലയ്ക്കുപയോഗിച്ച ആയുധം, വസ്ത്രത്തിലെ രക്തക്കറ,നേര്‍സാക്ഷികള്‍ തുടങ്ങി സാഹചര്യത്തെളിവുകള്‍ വരെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താം. എന്നാല്‍ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവ് കൊല ന്യായാധിപസമിതിക്ക് മുന്നില്‍ സംഭവിക്കുന്നതാണ്. ദിനസോറിന്റെ അസ്ഥികൂടവും കാല്‍പ്പാടുകളും തെളിവുകളാവാം. പക്ഷെ ഒരു അസ്സല്‍ ദിനോസര്‍ തന്നെയാണ് ഏറ്റവും വസ്തുനിഷ്ഠവും ആധികാരികവുമായ തെളിവ്. ഉപ്പോളം വരില്ലല്ലോ ഉപ്പിലിട്ടത്!! തെളിവും തെളിയിക്കപ്പെടുന്ന വസ്തുവും ഭിന്നമാകുമ്പോള്‍ തെളിവ് ന്യൂനീകരിക്കപ്പെടുന്നു. വസ്തുവും വിശദീകരണവും ഭിന്നമായിരിക്കണമെന്ന ശാഠ്യം ഭേദചിന്തയില്‍ നിന്നുത്ഭവിക്കുന്നതാണ്.



പ്രപഞ്ചത്തിന് തുടക്കമുണ്ടെങ്കില്‍ ആരാണ് തുടങ്ങിയതെന്ന് പഴമക്കാര്‍ ചോദിക്കും. തുടക്കം ഉണ്ടാകണമെന്ന നിര്‍ബന്ധം എന്തിനാണെന്ന ചോദ്യം അവര്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല. എല്ലാത്തിനും ഒരു തുടക്കം വേണമെന്ന വാദമാണ് ദൈവം എന്ന കാഥാപാത്രത്തിന്റെ അത്താണി. പ്രപഞ്ചം തുടങ്ങുന്നതും അവസാനിക്കുന്നതും സ്വയംകൃതമാണ്. എങ്കിലേ ഈ പ്രപഞ്ചം നിലനില്‍ക്കുകയുള്ളു. തുടക്കവും അവസാനവും കേവലമായ ചാക്രികപരിണാമം മാത്രം. പ്രപഞ്ചഹേതുവായ ദ്രവ്യം അനാദിയാകുന്നു. തിരിച്ച് ദൈവം അനാദിയാണ്, ആദിമധ്യാന്തമില്ലാത്തവനാണ് എന്നൊക്കെയാണ് മതം ആരോപിക്കുന്നില്ലേ? ഭൗതികവാദികള്‍ ദ്രവ്യം അനാദിയാണെന്ന് പറയുന്നു ഞങ്ങള്‍ ദൈവം അനാദിയാണെന്ന് പറയുന്നു-രണ്ടും സമംഗുണം എന്ന് വാദിച്ച് ഊരിപ്പോകാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന വിരുതന്‍മാരുമുണ്ട്.
ദ്രവ്യപ്രപഞ്ചം അനാദിയാണെന്ന് പറയുമ്പോള്‍ നാ സംസാരിക്കുന്നത് ഒരു അനുഭവയാതാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ കുറിച്ചാണ്. 


ഉള്ള ഒന്ന് എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു എന്നു വാദിക്കുന്നതും തെളിവില്ലാത്ത ഒന്ന് എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറയുന്നതും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അനന്തമാണ്. പ്രപഞ്ചം എന്നുമുണ്ട് എന്നതിന് തെളിവില്ലെന്ന് വാദിക്കാം. കുറഞ്ഞപക്ഷം പ്രപഞ്ചം ഇന്നുണ്ട്. പ്രപഞ്ചം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ സങ്കല്‍പ്പിക്കാനുമാകില്ല. കാരണം സങ്കല്‍പ്പം പോലും പ്രപഞ്ചോത്പന്നമാണ്. അതിനാല്‍ പ്രപഞ്ചം എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന സങ്കല്‍പ്പം സാധുവായിത്തീരുന്നു. അതേസമയം ദൈവസങ്കല്‍പ്പം ദ്രവ്യജന്യമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിലെ മനുഷ്യന് മാത്രമേ ആ സങ്കല്‍പ്പമുള്ളു. മനുഷ്യനുണ്ടായതാകട്ടെ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടായി 99.99% ദൂരം പിന്നിട്ടശേഷവും. മനുഷ്യന്‍ ഉണ്ടായി 99.99% ദൂരം പിന്നിട്ട ശേഷമാണ് നാമിന്ന് പരിചയപ്പെടുന്ന ദൈവസങ്കല്‍പ്പത്തിന് അവന്‍ രൂപംകൊടുത്തത്.
പ്രപഞ്ചം എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു-ദൈവം എന്നുമുണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറയുന്നതിലെ വ്യത്യാസം ഇവിടെ അനുഭവവേദ്യമാകുന്നു. ആദ്യത്തേത് മൂര്‍ത്ത യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ ആധാരമാക്കിയുള്ള പരികല്‍പ്പന, രണ്ടാമത്തേത് മനോവിഭ്രാന്തിയെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള ഭാവനാവ്യായാമവും. വീട്ടുമുറ്റത്തെ പാരിജാതവും ആകാശലില്ലിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാണത്.



പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവായിട്ടാണ് (creator)മതം ദൈവത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. സ്രഷ്ടാവ് വേണമായിരുന്നെങ്കില്‍ പ്രപഞ്ചംതന്നെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. കാരണം സൃഷ്ടി (creation)പ്രപഞ്ചവിരുദ്ധമാണ്. സൃഷ്ടി നൂറുശതമാനം അസംഭവ്യമാകുന്നു. ഈ പ്രപഞ്ചമുള്ളിടത്തോളം സൃഷ്ടി അസംഭവ്യമാണ്;പ്രപഞ്ചമില്ലെങ്കില്‍ അപ്രസക്തവും. സൃഷ്ടി ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ സ്രഷ്ടാവുമില്ല. പ്രപഞ്ചമില്ലാത്ത അവസ്ഥ ഭാവനാതീതമെങ്കിലും അത്തരത്തിലൊന്ന് താത്വികമായി പരിഗണിച്ചാല്‍ പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടി നടക്കുന്നത് ഇല്ലായ്മയില്‍(nothingness)(ശുദ്ധശൂന്യത) ആയിരിക്കണം. 'ശൂന്യത'എന്നൊരവസ്ഥ പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടാകുന്ന നിമിഷം റദ്ദാക്കപ്പെടുമല്ലോ. പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടാകുന്നതിന് മുമ്പ് ശൂന്യത ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒരിക്കലും പ്രപഞ്ചം ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. കാരണം ശൂന്യതയില്‍'നിന്ന്' ഒന്നുമുണ്ടാക്കാനാവില്ല. ഉണ്ടാക്കിയാല്‍ അത് ശൂന്യത ആയിരുന്നില്ലെന്ന് വ്യക്തം. കൂരിരിട്ടത്ത് കറുത്ത മുറിയില്‍ നിന്നും കറുത്ത പൂച്ചയെ പിടിച്ചാല്‍ പൂച്ച മുമ്പ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് കാണണം. ശൂന്യതയില്‍നിന്ന് പ്രപഞ്ചമോ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിന്ന് ശൂന്യതയോ ഉണ്ടാകില്ല.
ആ നിലയ്ക്ക് 'ഇല്ലാത്തതിനെ ഉണ്ടാക്കുന്ന'സൃഷ്ടി എന്ന കര്‍മ്മം അസാധ്യവും അസംഭവ്യവുമാണ്. ഇനി മറ്റൊന്നുള്ളത് ഈ പ്രപഞ്ചവസ്തു ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും ദൈവം അതിനെ 'പരുവപ്പെടുത്തു'കയായിരുന്നു എന്ന സാധ്യതയാണ്. നിലവിലുള്ള വസ്തു പരുവപ്പെടുത്തുന്നത് സൃഷ്ടിയല്ല, അത് കേവലം നിര്‍മ്മാണ(production)മാണ്.


നിര്‍മ്മാണം ദ്രവ്യത്തിന്റെ രൂപാന്തരത്വമാകുന്നു(metamprphosis).ദ്രവ്യപരിണാമം മാത്രമാണിവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്. സൃഷ്ടി എന്ന പ്രക്രിയ താത്വികമായിപ്പോലും അസംഭവ്യമായതിനാല്‍ സ്രഷ്ടാവ് എന്ന പദത്തിന് നിലനില്‍പ്പില്ല. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ ശൂന്യതയില്‍ സൃഷ്ടി അസംഭവ്യമാണ്, ഉണ്‍മയില്‍ അനാവശ്യവും.
 മനുഷ്യന്റെ നിര്‍മ്മാണപ്രക്രിയയെ പ്രപഞ്ചത്തിന്റ ഉത്പത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നത് പരമ അബദ്ധമാണ്. ഒരു കുശവന്‍ മണ്‍കലം ഉണ്ടാക്കുന്നു എന്നുപറയുമ്പോള്‍ അയാള്‍ കളിമണ്ണ് കുടത്തിന്റെ ആകൃതിയും സ്വഭാവവും കൈവരിക്കുന്നതിന് ഹേതുവാകുന്നു എന്ന അര്‍ത്ഥമേയുള്ളു. നിലിവിലുള്ള പദാര്‍ത്ഥങ്ങളുടെ സവിശേഷമായ ഒരു സംഘാടനമാണവിടെ(special assembly) നടക്കുന്നത്. മണ്‍കലത്തിനായി ആദ്യം ശിലപൊടിഞ്ഞ് കളിമണ്ണുണ്ടാകണം. ആ മണ്ണ് ജലത്തില്‍ കുഴയണം, പോട്ടര്‍വീലില്‍ കുടത്തിന്റെ ആകൃതി നേടണം, ചൂടില്‍ മൊരിയണം തുടങ്ങി നിരവധി അനുകൂല സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഒത്തുവരണം(commissions). മഴ, കാറ്റ്, അന്യജീവി ആക്രണം തുടങ്ങി നിരവധി പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങള്‍ സംഭവിക്കാതിരിക്കുകയും വേണം(omissions). ഈ ഘടകങ്ങളെല്ലാം തനിയെ കുടം ആകാതിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലും ആകാനുള്ള സാധ്യത കുറവുമാണ്. മണ്‍കുട നിര്‍മ്മാണത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും ഘടകം ഒഴിവാക്കാനാവമെങ്കില്‍ അത് നിര്‍മ്മിതാവായ കുശവന്‍ മാത്രമാകുന്നു! മറ്റേതൊരു ഘടകം ഒഴിവാക്കിയാലും കുടം അസാധ്യമാണ്. ഓരോ അനുകൂല-പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്ക് പിറകിലും കാര്യകാരണങ്ങളുടെ ഒട്ടനവധി ശൃംഖലകളുണ്ടാകും. ഈ കാര്യകാരണങ്ങളുടെ സ്രോതസ്സ് തേടി പിറകോട്ട് പോകുന്തോറും നമുക്ക് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അവസ്ഥാന്തരങ്ങളിലൂടെ പിറകോട്ട് പോകേണ്ടിവരും. അവിടെ കുശവനും മണ്ണുമൊന്നുമുണ്ടാകില്ല. അവസാനം മണ്‍കുടത്തിന്റെ കാരണം പ്രപഞ്ചമാണെന്ന തിരിച്ചറിവുണ്ടാകും.

കുശവന്‍ കലമുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ ദ്രവ്യപരിണാമത്തിന് സാക്ഷ്യം (witnessing evolution of matter)വഹിക്കുകയാണ്. കളിമണ്ണ് മണ്‍കുടമാകണമെങ്കില്‍ ഒന്നുകില്‍ കുശവന്‍ അതിന്റെ നിര്‍മ്മാണം നടത്തണം, അല്ലെങ്കില്‍ അത് തനിയെ ഉണ്ടാകണം. രണ്ടായാലും അവിടെ പുതുയതായി ഒന്നും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയോ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. കുടം തനിയെ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത താരതമ്യേന വിരളമാണ്. കാരണം അതൊരു മനുഷ്യനിര്‍മ്മിത വസ്തുവാണ്. നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നം നിങ്ങള്‍ തന്നെ കാണേണ്ടതുണ്ട്. അത് മറ്റൊരാള്‍ക്ക് അനുഭവവേദ്യമാകില്ല. പക്ഷെ സ്വപ്നം സംഭ്യവ്യമാണെങ്കിലേ നിങ്ങള്‍ക്ക് സ്വപ്നമുണ്ടാകൂ. മനുഷ്യസ്വപ്നം സംഭവ്യമാക്കുന്നത് പ്രപഞ്ചമാണ്. അതിനാദ്യം മനുഷ്യനുണ്ടാകണം. മനുഷ്യനുണ്ടാകണമെങ്കില്‍ ജൈവപരിണാമം സംഭവിക്കണം, അതിനായി ഭൂമിയൊരുങ്ങണം, ഭൂമിയുണ്ടാകണം....അങ്ങനെ ഒരുപാട് പശ്ചാത്തല സാഹചര്യങ്ങള്‍ തൃപ്തികരമായി ഉരുത്തിരിഞ്ഞാലേ സ്വപ്നം സംഭവ്യമാകൂ.
നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാരണം നിങ്ങളല്ല. സ്വപ്നത്തില്‍ മനനം ചെയ്യുന്ന വിവരങ്ങളുടെ കാരണവും നിങ്ങളല്ല. നിങ്ങളുടെ കാരണവും നിങ്ങളല്ല. കാരണം നിങ്ങള്‍ പ്രപഞ്ചമാണ്. നിങ്ങളാകുന്ന കാര്യവും കാരണവും പ്രപഞ്ചം തന്നെ. മനുഷ്യ പ്രപഞ്ചവസ്തുവായതിനാല്‍ പ്രപഞ്ചം മനുഷ്യനെ വിശദീകരിക്കും. മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതവസ്തുക്കളും മനുഷ്യന്റെ അനുഭവങ്ങള്‍ വഴി പ്രപഞ്ചവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
പ്രപഞ്ചത്തിലുള്ളതെല്ലാം പ്രപഞ്ചമെന്ന മഹാവ്യവസ്ഥയിലെ ഉപവ്യവസ്ഥകളാകുന്നു. All happens in this universe are functions of innumerabale subsystems within the big system which regualtes itself. അതായത് നാം ഉണ്ടാക്കുന്നു എന്നുപറയുന്നത് അര്‍ത്ഥശൂന്യമാണ്. അതായത് മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമെന്ന് തോന്നുന്ന വസ്തുക്കളുടെ കാര്യത്തില്‍പ്പോലും ഇതൊരുതരം 'ഉണ്ടാക്കലാണ്'.


ഒരു കംമ്പ്യൂട്ടറിനെ കംമ്പ്യൂട്ടര്‍ കൊണ്ടുതന്നെ വിശദീകരിക്കാം. കാരണം കമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്നത് കേവലം ഒരു വസ്തുവല്ല. അതൊരു വ്യവസ്ഥയാകുന്നു(system). ആ വ്യവസ്ഥ നിരവധി ഉപവ്യവസ്ഥകളുടെ(sub systems) പരിണിതഫലമാണ്. കമ്പ്യൂട്ടറിനെ വസ്തുവായി വിലയിരുത്തുന്നവന്‍ ഒരിക്കലും കമ്പ്യൂട്ടറിനെ അറിയുന്നില്ല. അവന്‍ പുറത്തുള്ള 'ഒരാളെ' സങ്കല്‍പ്പിച്ച് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണം കണ്ടെത്താന്‍ ശ്രമിക്കും! സത്യത്തില്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്ന വ്യവസ്ഥ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്ന കേവല വസ്തുവിന്റെ മുന്നിലേക്കും പിന്നിലേക്കും നീളുന്നതാണ്. കംമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണം കണ്ടെത്താന്‍ കംമ്പ്യൂട്ടറിന് അകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും സഞ്ചരിക്കേണ്ടി വരുമെന്നര്‍ത്ഥം. അവിടെ നിരവധി ഉപവ്യവസ്ഥകള്‍ നാം കണ്ടെത്തും. പിറകോട്ടുപോകുമ്പോള്‍ സി.പി.യു ഒരു ഉപവ്യവസ്ഥയാണ്. എന്നാല്‍ സി.പി.യു കൊണ്ടത് പൂര്‍ണ്ണമാകില്ല. മൈക്രോപ്രോസസ്സറും മെമ്മറിയും കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ഉപവ്യവസ്ഥകളാണ്. എന്നാല്‍ അപ്പോഴും പൂര്‍ണ്ണതയില്ല. മൈക്രോപ്രോസ്സസറിന്റെ കാരണം അതിന്റെ അണുവ്യവ്യസ്ഥയിലുണ്ട്. അണുവ്യവസ്ഥയുടെ കാരണം ക്വാര്‍ക്കുകളിലും. അങ്ങനെ പിറകോട്ടുചെല്ലുമ്പോള്‍ ദ്രവ്യത്തില്‍ അതിസൂക്ഷ്മാവസ്ഥയില്‍ എത്തിപ്പെടും. അതായത് കംമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണം തേടുമ്പോള്‍ നാം സൂക്ഷ്മപ്രപഞ്ചത്തിലെത്തുന്നു. ഓര്‍ക്കുക, നാം കംമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണമന്വേഷിക്കുകയാണ്!



ഇനി കമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്ന കേവലവസ്തുവിന് പുറത്തേക്ക് സഞ്ചരിക്കുമ്പോഴും ഇതേ അവസ്ഥയുണ്ട്. നിരവധി ഉപവ്യവസ്ഥകള്‍ അവിടെയും കടന്നുവരുന്നു. NTP(Normal temperature and pressure) ഇല്ലെങ്കില്‍ കമ്പ്യൂട്ടറില്ല. കമ്പ്യൂട്ടറിന് നിര്‍മ്മിതാവുണ്ടാകണം. പക്ഷെ നിര്‍മ്മിതാവ് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ അസംഖ്യം കാരണങ്ങളില്‍ ഒന്നുമാത്രം. നിര്‍മ്മിതാവിനും കാരണമുണ്ട്.നിര്‍മ്മിതാവുണ്ടായതു കൊണ്ടു മാത്രം കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഉണ്ടാകില്ല. നിര്‍മ്മാണ സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഉരുത്തിരിയണം. അവയ്ക്കും കാരണങ്ങളുണ്ടാവും. വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ അവസാനം നാം സ്ഥൂലപ്രപഞ്ചത്തില്‍ എത്തിപ്പെടുകയാണ്. അതായത് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണം തേടി ഒരു ദിശയില്‍ സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ സൂക്ഷ്മപ്രപഞ്ചവും മറുദിശയില്‍ സ്ഥൂലപ്രപഞ്ചവും മുന്നില്‍ തെളിയും. കംമ്പ്യൂട്ടര്‍ എന്ന വ്യവസ്ഥ ഈ സ്ഥൂലാവസ്ഥയ്ക്കും സൂക്ഷ്മാവസ്ഥയ്ക്കും ഇടയിലുള്ള ദ്രവ്യത്തിന്റെ സവിശേഷമായ ഒരവസ്ഥയാകുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിലെ ചേതനയുള്ളതും അല്ലാത്തതുമായ ഏതൊരു വസ്തുവിന്റെയും കാര്യമെടുത്താലും സ്ഥിതി സമാനമാണ്. ഏതൊരു പ്രപഞ്ചവസ്തുവിനും സ്ഥൂലപ്രപഞ്ചവുമായും സൂക്ഷ്മപ്രപഞ്ചവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സ്ഥൂലപ്രപഞ്ചവും സൂക്ഷ്മപ്രപഞ്ചവും പ്രപഞ്ചമാകുന്നു. കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാരണം പ്രപഞ്ചമാണ്. പ്രപഞ്ചമില്ലെങ്കില്‍ കമ്പ്യൂട്ടറില്ല.

ഒരു ഫലത്തെ അതിന്റെ തൊട്ടുമുന്നെയുള്ള കാരണം (immediate cause)കാണ്ട് വിശദീകരിക്കാനാവില്ല. ജലത്തിന്റെ തൊട്ടുമുമ്പുള്ള അവസ്ഥ ഹൈഡ്രജനും ഓക്‌സിജനുമാണ്. ഈ രണ്ടുമൂലകങ്ങളും ദ്രവ്യത്തിന്റെ രണ്ട് സവിശേഷ സംഘാടനങ്ങളാകുന്നു. ഹൈഡ്രജന്റെയും ഓക്‌സിജന്റേയും ഇലക്രട്രോണുകള്‍ ഒന്നുതന്നെ, ന്യൂക്ലിയോണുകളും സമാനം. ഈ പരമാണുകള്‍ക്ക് പിന്നിലെ ക്വാര്‍ക്ക് തത്വങ്ങളും സമാനം. ജലത്തിന്റെ കാരണം തേടി നാം പിന്നോട്ടുപോകുന്തോറും നാം ആത്യന്തികമായി പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കാരണത്തിലാണ് എത്തിച്ചേരുന്നത്. ഹൈഡ്രജനും ഓക്‌സിജനും ജലഹേതുവാണെങ്കിലും ഇവരണ്ടും സംയോജിക്കപ്പെടണമെങ്കില്‍ നിരവധി അനുകൂലസാഹചര്യങ്ങളും ഒരുങ്ങേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്. ജലത്തിന്റെ തൊട്ടുമുന്നെയുള്ള കാരണം ഹൈഡ്രജനും ഓക്‌സിജനുമാണ്. പക്ഷെ ഹൈഡ്രജനും ഓക്‌സിജനും നിയമതമായ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ജലഹേതുവല്ല. ഹൈഡ്രജന്‍ ഹൈഡ്രജനായും ഓക്‌സിജന്‍ ഓക്‌സിജനായും നിലനിന്നാല്‍ ജലമുണ്ടാകില്ല. ഹൈഡ്രജന്‍ ഹൈഡ്രജനല്ലാതാകുമ്പോള്‍, ഓക്‌സിജന്‍ ഓക്‌സിജനല്ലാതാകുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ്  ജലം ജനിക്കുന്നത്!


ഇനി നാം നോക്കേണ്ടത് മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമല്ലെന്ന് തോന്നുന്നതും ശരിക്കും അങ്ങനെയായതുമായ വസ്തുക്കളെ കുറിച്ചാണ്. മനുഷ്യന്‍ പ്രപഞ്ചനിര്‍മ്മിതമാണ്;പക്ഷെ പ്രപഞ്ചം മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമല്ല. പ്രപഞ്ചത്തിലെ 99.99999% വസ്തുക്കളും മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവയെ നോക്കി ആരാണ് ഉണ്ടാക്കിയത് എന്ന ചോദ്യം ഉയര്‍ത്തുന്നത് യുക്തിഹീനമായിരിക്കും. ഒരു മഴവില്ല് കാണുന്നവന്‍ 'ആരാണിതുണ്ടാക്കിയത്?' എന്നു ചോദിക്കാറില്ല. പക്ഷെ പണ്ട് ചോദിച്ചിരുന്നു. അന്നത് ദൈവത്തിന്റെ അടയാളവും കയ്യൊപ്പുമായിരുന്നു. സമുദ്രതീരത്ത് കാണപ്പെടുന്ന അഴകാര്‍ന്ന ഘടനയും വര്‍ണ്ണസവിശേഷതയുമുള്ള ഒരു വെള്ളാരം കല്ലിനെ നോക്കി ആരാണിതുണ്ടാക്കിയത് എന്നു നാം ചോദിക്കുന്നില്ല. ചുറ്റും കാണുന്ന 99.99999% വസ്തുക്കളും ആരാണുണ്ടാക്കിയത് എന്ന് നാം ചോദിക്കാറില്ല. ഉദായാസ്തമനങ്ങളും മഴയും കാറ്റുമൊക്കെ ആരാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന ചോദ്യമില്ല. പക്ഷെ ഓര്‍ക്കുക, ഒരിക്കല്‍ സമൃദ്ധമായി നാമത് ചോദിച്ചിരുന്നു. ഉത്തരമായി ദൈവം എന്ന വ്യാജസങ്കല്‍പ്പെത്തെ താലോലിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഉത്പത്തി അറിയാത്തതു കൊണ്ടുമാത്രം ആരോ ഉണ്ടാക്കിയതായിരിക്കും എന്ന വികലഭാവന ജനിച്ചാല്‍ അത് സത്യാന്വേഷണവിരുദ്ധമായിരിക്കും.

എല്ലാം 'ഒരാള്‍'ചെയ്തു എന്നുവിശ്വസിക്കുന്നതാണ് (agenticity) 'തനിയെ പരിണമിച്ചുണ്ടായി'(evolved)എന്നു കരുതുന്നതിനേക്കാള്‍ നമ്മുടെ മസ്തിഷ്‌ക്കത്തിന് സൗകര്യപ്രദയിരിക്കും. ബാഹ്യലോകത്തെ ഡേറ്റ വിശകലനം ചെയ്യാനുള്ള ഏറ്റവും എളുപ്പമായ വഴിയാണിത്. പ്രാഥമികയുക്തി ആധാരമാക്കിയുള്ള ദ്രുതനിഗമനമാണിത്.യാഥാര്‍ത്ഥ്യമതല്ലെങ്കിലും മനുഷ്യന് അതിജീവിക്കാന്‍ ഇത്തരം സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ മതിയായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് കാട്ടുമനുഷ്യന്‍ മഴയ്ക്കും തിരമാലയ്ക്കും കാറ്റിനുമൊക്കെ ദൈവത്തെ ഉണ്ടാക്കിയത്. ആര്‍ത്തിരമ്പുന്ന കടലിനും കലങ്ങിമറിയുന്ന കരിമേഘങ്ങള്‍ക്കും പിന്നില്‍ 'ആരോ' ഉണ്ടെന്ന് സങ്കപ്പിക്കാനായിരുന്നു അവനിഷ്ടം. ഗോത്രസമൂഹങ്ങളില്‍ നാഗരികമനുഷ്യന്‍ ആദ്യമായി റേഡിയോ എത്തിച്ചപ്പോഴൊക്കെ അതുകണ്ട ഗോത്രമനുഷ്യര്‍ പറഞ്ഞത് അതിനകത്തിരുന്ന് 'ആരോ' പാടുന്നുണ്ടെന്നാണ്! കുറേക്കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഭാവനാസമ്പന്നര്‍ 'ആരോ' മാറ്റിയിട്ട് 'ഏതോ ശക്തി' എന്നൊക്കെയാക്കി കാര്യങ്ങള്‍ പരിഷ്‌ക്കരിച്ചു. നിര്‍ധാരണവിധേയമില്ലാത്ത എന്തിനും 'ആരോ' അല്ലെങ്കില്‍ 'ഏതോ ശക്തി' എന്ന് സങ്കല്‍പ്പിക്കുന്ന ചിന്താവൈകല്യം മനുഷ്യമസ്തിഷ്‌ക്കത്തിന്റെ കൂടെപ്പിറപ്പാണ്. മനുഷ്യന്റ പരിണാമചരിത്രം പരിശോധിച്ചാല്‍ ഈ സങ്കല്‍പ്പത്തിന് അതിജീവനമൂല്യം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നത് വേറെ കാര്യം. അതുകൊണ്ടുമാത്രം അത് ഗുണകരമാണെന്നോ ശരിയാണെന്നോ അര്‍ത്ഥമില്ല. ജലദോഷം സര്‍വസാധാരണമായതിനാല്‍ അത് മഹത്തരമാണെന്ന് ആരും വാദിക്കാറില്ലല്ലോ.

വഴിയില്‍ കളഞ്ഞുകിട്ടുന്ന ഒരു വാച്ച് കിട്ടിയാല്‍ അതിന്റെ നിര്‍മ്മാണം നിര്‍വഹിച്ചത് ഏതെങ്കിലും മനുഷ്യനായിരിക്കുമെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് പ്രാഥമികയുക്തിയാണ്. കാരണം വാച്ച് മനുഷ്യനിര്‍മ്മിത വസ്തുവാണ്. പ്രകൃതിദത്തമായി അത് കാണപ്പെടുന്നില്ല. ലോകത്ത് മറ്റൊരു ജീവിയും വാച്ചുണ്ടാക്കിയിട്ടില്ലെന്ന അറിവ് നമുക്കുണ്ട്. വാച്ചിനെ സംബന്ധിച്ച പശ്ചാത്തലവിവരങ്ങളും ലഭ്യമാണ്. ഇതിന്റെയൊക്കെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് നാം നിര്‍മ്മിതാവിനെ തെരയുന്നത്. കളഞ്ഞുകിട്ടിയ വാച്ചിന്റെ നിര്‍മ്മിതാവിനെ(സ്രഷ്ടാവിനയല്ല) തിരയുന്നതുപോലെയാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവിനെ തിരയുന്നതെന്ന് വാദിക്കുന്നവര്‍ ശ്രോതാക്കളെ ചിരിപ്പിച്ചുതന്നെ കൊല്ലണമെന്ന് വാശിയുള്ളവരായിരിക്കും. മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമല്ലാത്ത ഒരു വസ്തു കളഞ്ഞുകിട്ടിയാല്‍ ആരും അത് ആരോ നിര്‍മ്മിച്ചുവെന്ന് ചിന്തിക്കാറില്ല. മനുഷ്യനിര്‍മ്മിത വസ്തുക്കളേയും അല്ലാത്തവയേയും തമ്മില്‍ തരിച്ചറിയാനാവാത്തവരില്‍ മഹാഭൂരിപക്ഷവും മതവിശ്വാസികളാകുന്നതില്‍ അസ്വാഭാവികതയില്ലതന്നെ. പ്രകൃയിലെ 99.9999% വസ്തുക്കളും മനുഷ്യനിര്‍മ്മിതമല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഒരു വസ്തു കാണുമ്പോഴെ അത് ആരുണ്ടാക്കിയെന്ന് ചിന്തിച്ചുപോകുമെന്ന വാദം ആഗ്രഹപ്രകടനമായി പരിമിതപ്പെടും.

പ്രപഞ്ചത്തില്‍ സൃഷ്ടി അസംഭവ്യമായതിനാല്‍ സ്രഷ്ടാവ് അസാധ്യമാണെന്ന് കണ്ടല്ലോ. മതവാദികള്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഭാവനാസങ്കല്‍പ്പം ആസൂത്രകന്റേതാണ്(Designer).ആസൂത്രണവും(design) സൃഷ്ടിയും(ceration) ഭിന്നമാണെന്ന് അറിയാത്തവരില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആസൂത്രകനും സ്രഷ്ടാവും രണ്ടാണ്. സൃഷ്ടി നടന്നെങ്കിലേ ആസൂത്രണത്തിന് വകുപ്പുള്ളു. ദൈവം ആസൂത്രകനാണെങ്കില്‍ സൃഷ്ടിക്ക് വേറെ ആളെ വെക്കേണ്ടിവരും. ഈ ദുര്‍ഗതിക്ക് പരിഹാരമായാണ് മതം കണ്ണില്‍ കണ്ടതിന്റെയെല്ലാം പിതൃത്വത്വം ദൈവത്തില്‍ ആരോപിക്കുന്നത്. കഥയും തിരക്കഥയും സംവിധാനവും നിര്‍മ്മാണവും മാത്രമല്ല സംഭാഷണവും അഭിനയവുംവരെ ചെയ്യിച്ച് മതം ദൈവത്തെ ഒരു 'ബാലചന്ദ്രമേനോന്‍' ആക്കിമാറ്റുന്നു. മതസാഹിത്യമനുസരിച്ച് ദൈവം പ്രപഞ്ചത്തിലെ ആദ്യത്തെ ബാലചന്ദ്രമേനോനാണ്. അനാദിയായ ഒരുതരം ബാലചന്ദ്രമേനോന്‍! ആ ഒറ്റമൂലിയിലൂടെ സര്‍വപ്രശ്‌നങ്ങളും പരിഹരിച്ചതായി മതവാദി സ്വയം ആശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ സ്രഷ്ടാവും ആസൂത്രകനും ദൈവമാണെന്ന മതഫലിതം നിരര്‍ത്ഥകമാകുന്നു. എന്തെന്നാല്‍ ആദ്യഘട്ടമില്ലാതെ തുടര്‍ഘട്ടമില്ല. ആദ്യഘട്ടമായ സൃഷ്ടി അസംഭവ്യമായതിനാല്‍ ആസൂത്രകനായെങ്കിലും രക്ഷപെടാനുള്ള സാധ്യത മതദൈവത്തിന് നഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ദൈവത്തിന് പകരം യാദൃശ്ചികത വെച്ചാണ് ഭൗതികവാദികള്‍ പ്രപഞ്ചരഹസ്യം നിര്‍ധാരണം ചെയ്യുന്നതെന്ന് മതവാദി ആരോപിക്കും. ഒന്നുകില്‍ യാദൃശ്ചികം അല്ലെങ്കില്‍ ആസൂത്രിതം('either design or by chance')-അല്ലാതെ മൂന്നാമതൊരു മാര്‍ഗ്ഗമില്ലെന്നും മതവാദി തട്ടിവിടും. ചപലവാദമാണിത്. ഒന്നാമതായി പ്രപഞ്ചം അനാദിയാണെന്നും അതിന് രൂപമാറ്റവും പരിണാമവും സംഭവിക്കുന്നുവെന്നല്ലാതെ അടിസ്ഥാനപരമായി അതിന്റെ അസ്തിത്വം മാറ്റങ്ങള്‍ക്കതീതമാണെന്നാണ് ഭൗതികവാദിയുടെ നിലപാട്. 'യാദൃശ്ചികമായാണോ'ഒരു കാര്യം സംഭവിക്കുന്നതെന്ന വിലയിരുത്തല്‍ നിരീക്ഷകന്റെ മുന്നറിവും പ്രതീക്ഷയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ്. പ്രതീക്ഷിത അതിഥിയും യാദൃശ്ചികസന്ദര്‍ശനവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മുന്നറിവാണ്. അതിനാല്‍ യാദൃശ്ചികം എന്ന വാക്ക് ആപേക്ഷികമാണ്. ഒരാള്‍ക്ക് യാദൃശ്ചികമായി തോന്നുന്ന കാര്യം മറ്റൊരാള്‍ക്ക് അങ്ങനെ തോന്നണമെന്നില്ല. പിന്നെ വരാവുന്ന പദങ്ങള്‍ തനിയെ സംഭവിക്കുന്നു-ആസൂത്രിതമായി സംഭവിക്കുന്നു എന്നിങ്ങനെയുള്ള ദ്വന്ദങ്ങളാണ്. എന്നാലിവയും ആപേക്ഷികം തന്നെ. എങ്കിലും ആസൂത്രിതവും യാദൃശ്ചികമായി സംഭവിക്കാത്ത എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോയെന്ന് പരിശോധിക്കേണ്ടതല്ലേ? അത്ഭുതം! ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം അങ്ങനെയുള്ള മൂന്നാം വകുപ്പില്‍ പെട്ടതാണ്. അതായത് പൂര്‍ണ്ണായും ആസൂത്രതമായി യാതൊന്നും സംഭവിക്കുന്നില്ല. എത്ര ആസൂത്രിതമായി രൂപപ്പെടുത്തിയെടുക്കുന്ന സംഭവങ്ങളിലും പലഘട്ടങ്ങളും തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായി പലതും വന്നുകൂടുന്നത് കാണാം. 


ഉദാ-തൊടുപുഴ ന്യൂമാന്‍ കോളേജിലെ പ്രൊഫ.ജോസഫിന്റെ കൈപ്പത്തി വെട്ടിയ സംഭവം പരിഗണിക്കുക. ഇവിടെ കൈപ്പത്തി വെട്ടാനായി സൗദി അറേബ്യ മുതല്‍ തൊടുപുഴ വരെ നീളുന്ന ഒരു ആസൂത്രണമുണ്ടായിരുന്നു. ആസൂത്രിതമായി നിരവധി കാര്യങ്ങള്‍ നടന്നു. എന്നാല്‍ ഇടയ്ക്ക് ആസൂത്രമല്ലാത്ത സംഭവങ്ങളുമുണ്ടായി. അതിലൊന്നാണ് പ്രൊഫസറുടെ മകനുമായുള്ള മല്‍പ്പിടുത്തത്തിനിടയ്ക്ക് പ്രതികളില്‍ ഒരാളുടെ കൈപ്പത്തി മുറിവേറ്റത്. പിന്നതിന് ചികിത്സ വേണ്ടിവന്നു. ചികിത്സ ചെയ്തവര്‍ വെട്ടിലായി. എത്ര ശ്രദ്ധപൂര്‍വം ആസൂത്രണം ചെയ്താലും ചില ഘട്ടങ്ങളില്‍ യാദൃശ്ചികമായ പലതും സംഭവിക്കും. ഇതുപോലെ തന്നെയാണ് തികിച്ചും യാദൃശ്ചികമെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ കാര്യവും. അവയിലെ പല ഘട്ടങ്ങളും ഘടകങ്ങളും ആസൂത്രിതമോ മന:പൂര്‍വമോ ആയിരിക്കും. ചുരുക്കത്തില്‍ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ആസൂത്രിതമോ യാദൃശ്ചികമായതുമായ ഒരു സംഭവവും ഒരിക്കലുമുണ്ടായിട്ടില്ല, ഉണ്ടാവുകയുമില്ല.****
(തുടരും)